Tijdens de jaren negentig kon je niet om Puff Daddy en z’n muzieklabel Bad Boy Records heen. Het label scoorde hit na hit en de video’s waren minifilms met budgetten waar veel regisseurs een moord voor zouden plegen. Met artiesten als Total, 112, Craig Mack, Ma$e, Faith Evans en The Notorious B.I.G. had Puffy een indrukwekkende lineup en stond hij aan de top. Toen tijdens de tweede helft van de jaren negentig een rivaliteit onstond tussen 2Pac en Biggie werd ook Bad Boy Records en Death Row (waar 2Pac een contract had) hier in meegetrokken dat uiteindelijk resulteerde in de dood van beide rappers. Het betekende ook een enorme tegenslag voor Puff Daddy, niet alleen omdat B.I.G. een goede vriend was, maar ook één van z’n meest succesvolle artiesten die door z’n verschijning op een single van een andere artiest ervoor zorgde dat verkopen hoger waren.
En alhoewel hij daarna nog een grote hit scoorde met “I’ll Be Missing You”, waren de hoogtij dagen van het label achter de rug. Diddy had zichzelf echter ontpopt tot een zakenman die verder keek dan muziek en een imperium wist op te bouwen dat $820 miljoen waard is. Deze documentaire laat ziet hoe Puffy iedereen weer samenbrengt voor twee Bad Boy Reunion concerten in 2016 en hoe de voorbereidingen gaan en probeert daarnaast de geschiedenis in te duiken en te laten zien hoe P.Diddy z’n label zo succesvol te maken.
Helaas is Can’t Stop, Won’t Stop: A Bad Boy Story voornamelijk een ego-strelend geheel geworden die laat zien wat een perfectionist Puff Daddy is en verder te weinig inhoud heeft of nieuwe inzichten geeft (tenzij je wilde weten dat hij een snoepkamer heeft). Het is een documentaire die er goed uitziet en waarbij het leuk is om de bekende artiesten van toen samen te zien komen, maar helaas komen die artiesten zelf bijna niet aan het woord. Daarnaast hoop je dat met alle voorbereidingen je als kijker getrakteerd wordt op beelden van de uiteindelijke concerten, maar ook dat is helaas minimaal. Een concertfilm had waarschijnlijk meer impact gehad als je dat had afgewisseld met interviews met de daadwerkelijke artiesten die vertellen over hun succestijden. Al met al een tegenvallende film die er misschien net zo glimmend uitziet als de pakken die Puff Daddy en Ma$e droegen in hun video’s, maar die inhoudelijk net zo informatief is als een reclamefilmpje.
