Toen in 2015 Straight Outta Compton uitkwam, was het een enorm succes. En zoals dat ook gaat met succesvolle films, zien anderen er een “formule” in die kan worden herhaald om zo ook tot hetzelfde resultaat te komen. Het betekende destijds dat diverse hip hop gerelateerde films werden aangekondigd die ook “onverwachte hits” zouden worden. Eén daarvan is All Eyez on Me, die kijkt naar het leven van rapper Tupac Shakur, die op 25-jarige leeftijd in Las Vegas werd doodgeschoten op een moment dat er binnen de muziekstroming sprake was van hoog opgelopen spanningen tussen artiesten van de west- en oostkust.
De film is een biopic die zich niet richt op een bepaalde periode in z’n leven, maar momenten van z’n jeugd tot aan z’n dood in beeld brengt. Het middel om al deze gebeurtenissen aan elkaar te linken is een interview dat de rapper in de gevangenis deed, waarin door middel van flashbacks de gebeurtenissen aan bod komen. Tupac wordt gespeeld door Demetrius Shipp Jr. die qua uiterlijk heel dicht in de buurt komt en duidelijk heeft gekeken naar de beschikbare beelden en ook z’n manier van bewegen weet te emuleren. Dat is echter niet genoeg om van All Eyez on Me ook een echt goede film te maken.
Het grote probleem is namelijk dat alhoewel bekende gebeurtenissen, zoals de problemen met z’n moeder, de rechtszaak voor verkrachting, z’n rivaliteit met Biggie en z’n periode bij Death Row Records allemaal aan bod komen, ze er niet in slagen om de kijker inzicht te geven in de persoon Tupac Shakur. Hij is aanwezig, maar de emotionele band, het inzicht in wat het met hem doet, ontbreekt helaas. Het meest duidelijke voorbeeld is wel z’n band met actrice Jada Pinkett, die op diverse momenten in de film ten tonele verschijnt, maar waarbij de relatie die de twee hadden aan het begin simpelweg niet goed genoeg is neergezet waardoor de worsteling die ze later hebben nooit een lading heeft die nodig is. Mocht je onbekend zijn met Tupac en wat hij heeft meegemaakt dan geeft All Eyez on Me zeker een aardig beeld ervan, maar als volledig pakket ontbreken er helaas te veel onderdelen om dit een echt goede titel te maken. Tupac Shakur was een complex persoon en die complexiteit had ik graag terug gezien maar is hier iets te veel versimpeld.
Nee, niet best helaas. De finale had ook een stuk minder opgeblazen/opzichtig gemogen…
Inderdaad. Viel ook op dat ze een andere BMW gebruikten, terwijl ze wel zoveel aandacht aan de kleding hebben besteed. Daarnaast vond ik ook dat de muziek elke keer wel heel erg “on the nose” was en moest bijdragen aan wat er net gebeurd was (zoals wanneer “Keep your head up” of “Dear Mama” werden afgespeeld.