Alhoewel ik inmiddels al meer dan 25 jaar naar hip hop luister, zou ik je als je me de vraag zou stellen om Amerikaanse rappers met een Aziatische achtergrond op te noemen niet heel ver komen. De enige die ik zou kunnen noemen is Jin, die jaren geleden bekend werd door z’n optreden op Freestyle Friday bij 106 and Park, waarin hij een aantal weken lang andere rappers met de grond gelijk maakte. De anderen probeerden de stereotype beelden van kung fu, chinees eten enzovoort te gebruiken, maar Jin ging er zo mee om dat ze geen stand konden houden. Natuurlijk zijn er nog veel meer en deze documentaire kijkt naar een viertal andere rappers, die allemaal naam voor zichzelf proberen te maken.
Dumbfoundead wist al via z’n battles wat bekendheid te krijgen, maar net zoals veel andere battle rappers blijkt de overstap naar het maken van succesvolle nummers moeilijk te zijn. Awkwafina weet als vrouwelijke rapper op te vallen omdat ze niet wil voldoen aan wat er van haar verwacht wordt. Ze zich is zichzelf en stopt veel humor in haar nummers, maar wacht nog steeds op haar doorbraak. Rekstizzy is een rapper die bekend staat om z’n vreemde clips en onvoorspelbare persoonlijkheid. De laatste is Lyricks, die z’n ouders meehelpt in hun stomerij, maar er alles voor over heeft om succesvol te zijn als rapper. Vier uiteenlopende personen dus, die allemaal een tijd worden gevolgd en vertellen over hun ervaringen en dromen.
Salima Koroma, die deze documentaire heeft geregisseerd, is er in geslaagd om niet alleen een licht te schijnen op deze vier rappers, maar tegelijkertijd ook te laten zien hoeveel andere rappers en DJ’s met dezelfde achtergrond er zijn, zelfs in de tijd dat hip hop nog in de kinderschoenen stond. Dat levert een boeiende film op met toffe momenten, veel goede muziek die ervoor zorgt dat je toch nog wat muziek van een aantal van deze artiesten nog eens opzoekt op YouTube of Spotify (en één van hen zelfs nog in andere films). Zeker voor liefhebbers van het genre een interessante documentaire om te zien.
Bad Rap is beschikbaar via Netflix
Oeh dat klinkt wel gaaf. Die ga ik eens bekijken.
Cool!
Pingback: Rapture (2018) – Recensie | De Filmkijker