Als je gezond bent en je hoort klachten om je heen over de gezondheidszorg dan vraag je je soms af of het allemaal wel zo slecht gesteld is. Als je er dan zelf mee te maken krijgt, zoals ik de afgelopen maanden, dan zie je pas hoe onpersoonlijk en inefficiënt het proces is om de problemen die je hebt op te lossen. Gedeeltelijk vanwege wachtlijsten, maar gedeeltelijk ook omdat je merkt dat veel artsen je niet langer zien als mens, maar als iemand die ze zo snel mogelijk moet worden verwerkt om weer naar de volgende te gaan.
Als je met spoed een pijnstiller nodig hebt en je krijgt van de huisarts assistente te horen dat de huisarts geen tijd tot in de middag heeft omdat hij andere patienten ziet terwijl hij alleen een recept hoeft uit te printen dan verlies je al snel je vertrouwen in het huidige systeem van de gezondheidszorg. Toch zijn er ook huisartsen die nog steeds in staat zijn om alles te doen voor de mensen waar ze voor moeten zorgen, zoals de 92-jarige Nico van Hasselt, die na bijna zestig jaar nog steeds z’n beroep uitvoert en zich ook stoort aan hoe het er aan toegaat.
In deze documentaire zien we hoe van Hasselt, ondanks z’n hoge leeftijd z’n vak nog met liefde uitvoert. Hij is niet meegegaan in de digitalisering en houdt alles nog handgeschreven op kaartjes, per patiënt, bij. Hij probeert mensen die eigenlijk naar een verzorgingshuis moeten daar uit te houden en te kijken of hij op andere manieren kan helpen en dat soort persoonlijke aandacht en inzet komt mooi naar voren in deze documentaire van Joost van der Wiel. Gedurende 22 minuten laat De Hoeder zien wat van Hasselt allemaal doet, zonder enige uitleg of een interview, maar op een fascinerende wijze die blijft boeien. Dat resulteert in zowel emotionele als grappige momenten en een documentaire die eigenlijk voorbij is voordat je het zou willen.
De Hoeder wordt op zondag 5 november om 23:00 bij KRO-NCRV(NPO 3) uitgezonden
