Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden. Het land van de “rags to riches” verhalen. A Face in the Crowd laat één van die verhalen zien. De film speelt zich af in de jaren 50. Marcia Jeffries (Patricia Neal) is een populaire radio presentatrice die er altijd met haar bandrecorder op uit trekt om het leven van gewone Amerikanen vast te leggen. Eén van haar shows brengt haar naar een gevangenis waar ze de sheriff weet te overtuigen de gevangenen te interviewen.
Larry “Lonesome” Rhodes is één van die gevangenen. Initieel moet hij niets van haar hebben, maar nadat ze op hem heeft ingepraat blijkt “Lonesome” een interessante persoonlijkheid. Naast een uitgesproken mening maakt hij ook muziek en het optreden in de radioshow zorgt er voor dat er vraag naar ‘m ontstaat. Het duurt dan ook niet lang voordat hij een contract aangeboden wordt en hij snel naam weet te maken op radio, maar ook televisie.
Zoals je vaker in het echt ziet, is snelle bekendheid niet altijd iets waar mensen goed mee om weten te gaan. Dit is ook het geval met Lonesome. Z’n grote bekenheid en vele volgers doen hem geloven dat er voor hem geen limieten zijn waardoor hij de grip op realiteit begint te verliezen en daardoor een aantal bruggen verbrand.
De reden dat ik de film ben gaan kijken was omdat Walter Matthau er ook in speelt, die helaas maar een kleine rol heeft. Vond hem een fantastisch acteur die zowel serieuze als zeer grappige rollen wist te vertolken.
A Face in the Crowd is een boeiende film en Rhodes een boeiend figuur door het voortreffelijke acteerwerk van Andy Griffith. Naast zijn acteerwerk weet ook Patricia Neal indruk te maken. De sterke, maar gespannen relatie met Rhodes weet ze perfect te vertolken. Het geheel voelt groots aan en als kijker zie je duidelijk wat bekendheid met een persoon kan doen.
