Justice League (2017) – Recensie

Terwijl de fans van Marvel keer op keer getrakteerd worden op vermakelijke superheldenfilms en het bedrijf niet bang is om verschillende genres in te duiken (bv. de spionage-thriller Captain America: The Winter Soldier of het recente zeer grappig Thor: Ragnarok), lijkt DC nog steeds op zoek te zijn naar wat ze hun kijkers willen brengen. Willen ze hun helden zwaarder en donkerder neerzetten of past het beter om het allemaal met humor wat luchtiger te maken. Batman vs. Superman was een voorbeeld van het eerste, Wonder Woman een voorbeeld van het tweede. Hoe zit het met Justice League?

Door de dood van Superman ontwaken de drie “moederdozen” die zich op verschillende plekken op aarde bevinden. Daarmee keert slechterik Steppenwolf terug, die alle drie de dozen wil hebben om zo de aarde te veroveren. Batman (Ben Affleck) wil hem stoppen en besluit diverse superhelden te benaderen om samen Steppenwolf te verslaan. Samen met Wonder Woman (Gal Gadot), Cyborg (Ray Fisher), Aquaman (Jason Momoa) en The Flash (Ezra Miller) vormen ze de Justice League.

 De film zou oorspronkelijk in z’n geheel door Zack Snyder geregisseerd worden, maar toen zijn dochter zelfmoord pleegde, nam Joss Whedon het over (die eerder verantwoordelijk was voor The Avengers). Het zijn twee regisseurs met zeer verschillende stijlen en dat merk je duidelijk bij het kijken van de film. Snyder staat bekend om z’n visuele stijl, met slow motion shots en actiezooms en waarbij de emotie niet altijd helemaal uit de verf komt. Whedon herken je vooral aan z’n manier van schrijven, met grappige gesprekken tussen karakters die er voor zorgen dat er een band onstaat. Die verschillen zijn hier duidelijk aanwezig en je kunt bijna per scène aanwijzen wie er voor verantwoordelijk was. Daardoor voelt het regelmatig of je naar verschillende soorten films zit te kijken waarbij de humor regelmatig uit de toon valt. Ezra Miller als The Flash is daar het beste voorbeeld van. Hij speelt z’n rol prima en weet humor goed te brengen, maar het karakter lijkt uit een heel andere film te komen.

En er is meer op te merken aan deze titel. Steppenwolf is misschien wel één van de minst interessante slechteriken van de laatste jaren. Hij bestaat geheel uit CGI en komt nooit over als een echte bedreiging. Alhoewel het me niet altijd opvalt was de CGI in deze film in het algemeen erg slecht. Als de Amazones het op een gegeven moment opnemen tegen Steppenwolf lijken de modellen die gebruikt zijn (bijvoorbeelbeeld als ze aan het paardrijden zijn) simpelweg detail en gewicht te missen waardoor ze op de verkeerde manier opvallen. Wat ook opviel was de manier waarop sommige shots geframed zijn. Wonder Woman werd in haar eigen film zeer goed neergezet, nooit als een “object” om je aan te vergapen. Hier zijn er een aantal momenten waarop de camera duidelijk laag bij de grond is gepositioneerd waardoor je als kijker even een blik kan werpen op een stuk bil en dat was niet nodig geweest.
Justice League mist cohesie waardoor je het gevoel krijgt dat je telkens per scène naar een korte film zit te kijken. Ja, er zijn verbindende elementen, maar die zijn simpelweg niet sterk genoeg. Hierdoor weet DC nog steeds geen duidelijke toon te vinden en valt deze tussen de eerder genoemde titels in.