We hebben weer een jaar achter de rug, dus tijd om terug te kijken, ook naar m’n eigen filmjaar. Heb ik m’n filmdoelen gehaald? Welke titels kregen de perfecte score? Wat waren de slechtste films die ik zag? En natuurlijk wat waren m’n top 10 films voor 2017? Let’s go!

Doelen

Elk jaar zet ik voor mezelf een aantal filmgerelateerde doelen die ik voor het einde van het jaar wil halen. Dit jaar waren dat:

1. Alle 2017 Blindspot films kijken

Er zijn altijd een grote lijst van films die ik nog moet zien, vaak klassiekers die ik nog moet zien en ook voor dit jaar koos ik twaalf titels uit. Daar zaten een aantal hele goede titels tussen. Uiteindelijk zag ik één titel niet, waar ik wel tevreden mee ben aangezien de laatste titel een serie en geen film was.

2. Afronden van m’n “verdwenen bioscopen van Rotterdam” serie.

M’n “verdwenen bioscopen van Rotterdam” serie is een project waar ik al een aantal jaar mee bezig was. M’n doel was om het afgelopen jaar eindelijk de laatste paar te behandelen. Dat is gelukt en de hele serie is nu beschikbaar:
[cgview tags=verdwenen size=small lightbox=0]
Daarnaast verschenen er artikelen over de verdwenen bioscopen van Schiedam:
[cgview tags=verdwenen-bioscopen-van-schiedam size=small lightbox=0]

En de verdwenen bioscopen van Suriname:
[cgview tags=verdwenen-bioscopen-van-suriname size=small lightbox=0]

3. Een nieuwe serie beginnen over filmlocaties

Aangezien er een einde kwam de verdwenen bioscopen, maakte ik een start met het bezoeken van filmlocaties in Rotterdam, namelijk die uit de Jackie Chan film Who Am I:
[cgview tags=filmlocaties size=small lightbox=0]

4. Het organiseren van de tweede “Filmblog get together”

Na het succes van de eerste get together en de energie die het me gaf kon een vervolg natuurlijk niet uitblijven. De tweede filmblog get together vond in mei in KINO Rotterdam plaats en was weer enorm leuk, zoals je na kunt lezen in de verslagen van onder andere De Protagonisten, Be Cool Sodapop, Tim Bouwhuis, Filmhoek en Filmbekeken. Er waren een aantal nieuwe gezichten die ook meteen met veel enthousiasme meedachten met locaties voor een volgende editie. Of die er gaat komen? Who knows?

5. Filmblogs.nl verder te laten groeien

Dat er nog steeds nieuwe filmbloggers bijkomen was ook dit jaar weer duidelijk. Het aantal aangesloten blogs is weer verder gegroeid. Daarnaast is de site ook regelmatig benadert wanneer een TV- of radioprogramma op zoek was naar een expert op het gebied van films. Door het scala aan blogs lukte het altijd goed om iemand te vinden die het graag wilde doen. Natuurlijk hoop ik dat dit zo door blijft gaan en mocht je ideeën hebben voor verbeteringen/uitbreidingen of manieren om het aantal bezoekers te doen toenemen…laat het weten!

6. Minstens twee nieuwe blogathons starten

Net zoals filmblogs.nl een plek is om elkaar te vinden, zo zijn blogathons (waarbij iedereen die meedoet dezelfde vragen beantwoord) ook een manier om elkaar beter te leren kennen en misschien weer eens op sites te komen die je niet eerder bezocht. De 5 beperkingen blogathon vorig jaar begon en dit jaar eindigde bleek te zwaar voor bijna iedereen te zijn. Gelukkig was dat niet het geval voor de 15 vragen blogathon en deden veel filmbloggers mee. Benieuwd naar hun antwoorden? Deze kun je hier vinden.

Daarnaast was het weer tijd om een nieuwe estafetterace te houden, waarbij het stokje werd overgedragen van blogger naar blogger die één verandering in de lijst mocht maken. De vraag deze keer? Wat zijn de tien beste kerstfilms? Dat leverde leuke wijzigingen op en af en toe onbekende titels die ik zeker nog een keer ga kijken. In de laatste wijziging van Film Bekeken kun je alle voorgaande entries vinden.

Andere hoogtepunten

2017 bracht ook een aantal andere hoogtepunten met zich mee. Zo werd een interview dat ik een aantal jaar geleden met Paul Verhoeven had gepubliceerd in een bundel met interviews. Zelf werd ik ook geïnterviewd door Bol.com en door medebloggers Tim Bouwhuis en De Protagonisten.

De Filmkijker tienen

Dat ik een film een perfecte score geef komt relatief weinig voor. Dat gold ook weer voor het afgelopen jaar. Er waren slechts drie titels die me aan het einde achterlieten met een “wow” gevoel. Dat waren:

Coco

Your Name

The Wailing

De statistieken

De één vindt ze totaal onbelangrijk, de andere duikt er vol overgave in: statistieken. Zelf vind ik het altijd leuk om even te kijken hoeveel tijd ik afgelopen jaar aan films en series heb besteed.

Voor 2017 kom ik daarbij uit op de volgende statistieken:
Ik keek het afgelopen jaar totaal 305 films (en series), waarvan 7,4% films waren die ik al een keer eerder zag. Als je dat aantal films (en series) omzet in tijd dan heb ik het afgelopen jaar 35485 minuten gekeken, wat neerkomt op 591,4 uur of 24,6 dagen non-stop films kijken.

Hierboven zie je bijna alle films die ik afgelopen jaar zag. Wat waren de slechtste en wat waren m’n favorieten?

Slechtste films

Ik zag nogal wat slechte films en als ik ze allemaal hier zou neerzetten zou het lijstje waarschijnlijk te lang worden. Dit waren de titels met de laagste scores:

Descendants

Natuurlijk behoor ik niet tot de doelgroep van deze Disney-film, die de avonturen van de kinderen van de slechteriken uit diverse Disney-films volgt. Maar wat had ik een moeite om deze te blijven kijken.

The story of 90 coins

Een short die er visueel zeer gelikt uitziet en doet denken aan een reclame voor parfum of horloges, maar die inhoudelijk te veel verhaal in een te korte periode wil vertellen, waardoor de eindboodschap de emotionele impact mist.

The Legend of Hercules

Het is dat ik er een recensie van heb geschreven, maar er is werkelijk niets blijven hangen van deze actiefilm.

Killing Gunther

Ik blijf een zwak hebben voor films waarin Arnold Schwarzenegger speelt, maar deze komedie was toch wel heel erg slecht. Een film die zichzelf niet serieus neemt, maar ook dan wist het me onvoldoende te vermaken.

The Circle

Deze film zag er veelbelovend uit, met zowel Emma Watson, Tom Hanx, Bill Paxton en John Boyega in de diverse rollen. Het concept deed me denken aan The Social Network, de uitwerking was dat alles behalve. Een rommelige film die teveel onderwerpen wil behandelen en uiteindelijk geen duidelijke boodschap heeft.

Assassin’s Creed

Films gebaseerd op games slagen er steeds niet in om ook goed te zijn en helaas bevestigde ook Assassins Creed dat. Het feit dat je een verhaal vertelt waarin al snel duidelijk gemaakt wordt dat de protagonist er niets aan kan veranderen resulteert in een film die spanning mist.

Top 10

En geen terugblik is compleet zonder dat belangrijkste lijstje, de top 10. Wat waren voor mij de beste films van 2017? Ik moet zeggen dat het me heel veel moeite heeft gekost om er slechts 10 uit te kiezen, aangezien ik veel meer titels had genoteerd dan dat er plekken waren. Maar dit zijn ze uiteindelijk geworden:

Deze plek had makkelijk ook voor films als Spider-Man: Homecoming, Blade Runner 2049, Dunkirk, Good Time of The Killing of a Sacred Deer kunnen zijn. Toch was het de actiefan in me die uiteindelijk koos voor deze titel waarin Charlize Theron als geheim agent in een aantal spectaculaire vechtscènes als een vrouwelijke John Wick tekeer gaat. Een film die er in slaagde om de adrenaline door m’n lichaam te laten pompen.
[Mijn recensie]

Van tevoren had ik niet verwacht dat een film over de oprichter van McDonald’s me zo zou meeslepen. Een ongelooflijk verhaal dat laat zien dat ook succesvolle bedrijven soms een onstaansgeschiedenis kunnen hebben die donkere kanten heeft. Michael Keaton was altijd al goed en het is mooi te zien dat hij weer dit soort rollen krijgt.
[Mijn recensie]

M. Night Shyamalan leek de afgelopen jaren zijn magie een beetje verloren te zijn. De regisseur die bekend stond voor de “twist endings” had na een aantal tegenvallende films (The Last Airbender, The Happening) wat te bewijzen. Aangezien iedereen bij zijn naam al een twist verwacht leek hij met Split een rechttoe rechtaan film te hebben gemaakt over een man met meerdere persoonlijkheden die een paar jonge vrouwen kidnapped. Dat je aan het einde een hele andere film blijkt te hebben bekeken was geniaal en één van de meest verrassende momenten die ik dit jaar heb meegemaakt. Bij deze titel moet ik altijd meteen denken aan de podcast van /Film, waarin Jeff Cannata met een enorm aanstekelijk enthousiasme deze film de hemel in prijst. En hij heeft helemaal gelijk.
[Mijn recensie]

Casey Affleck schittert in dit drama over een man die worstelt met zijn verleden, terwijl hij ook tegen zijn zin verantwoordelijkheid moet nemen voor zijn puberende neef, op een plek waar hij liever niet wil zijn. Het ingetogen spel van Affleck leverde hem terecht een Oscar op.
[Mijn recensie]

Een film die niet “flashy” is, maar op realistische manier het verhaal vertelt van een jonge vrouw die besluit mee te rijden met een groep jongeren die deur aan deur verkopen doen om hun levensstijl te bekostigen. Een emotionele film die een kant van Amerika laat zien die minder op het grote doek voorbij komt.
[Mijn recensie]

Een film die ik maar liefst drie keer zag en zo nog een keer zou kijken. Een geniale film die officieel bestempeld wordt als een horror, maar zoveel meer is dan dat. Met veel humor houdt regisseur Jordan Peele Amerika een spiegel voor over ras en hoe mensen hier mee omgaan. De scène waarin actrice Betty Gabriel als Georgina op één moment verschillende emoties weet te tonen is m’n favoriete acteerprestatie van het jaar.

[Mijn recensie]

Een titel die ik nog op de valreep heb gezien en waarvoor ik meteen ruimte in de top 10 moest maken. Aranofsky heeft met mother! een film gemaakt die verdeelt (je vindt het goed of helemaal niets, daartussen is eigenlijk onmogelijk), maar die mij helemaal mee had. Geen gemakkelijke zit, maar wel eentje die je heel veel laat voelen.
[Mijn recensie]

Alhoewel You Were Never Really Here pas een officiële release in 2018 heeft, zag ik ‘m al tijdens het PAC-festival in september. Joaquin Phoenix is zowel in de rol als in acteerprestatie een monster. Een film die je strot beet pakt en geen moment loslaat. Niet voor mensen die slecht tegen keihard in beeld gebracht geweld en bloed kunnen.
[Mijn recensie]

Als je er als studio in slaagt om met een geanimeerde film zoveel emoties los te maken en dat ook nog te verpakken in een prachtig verhaal en een visueel indrukwekkende wereld, dan verdien je zo’n hoge positie in m’n eindlijst. Een titel die zich afspeelt rond de dag van de doden en het concept daarvan voor iedereen toegankelijk maakt, terwijl het ook de rol van familie op de voorgrond zet (dood of niet).
[Mijn recensie]

De film was een hit in Japan, waar het maar liefst 190 miljoen dollar opbracht en wekenlang de best bezochte film was. Maar ook in de rest van de wereld wist de film de bioscopen te vinden (zelfs hier) en terecht. Regisseur Makoto Shinkai vertelt een indrukwekkend verhaal over twee tieners die een vreemde connectie hebben en steeds in elkaars lichaam wakker worden. Wat lijkt te beginnen als een simpele “body switch” komedie, is al snel veel meer, met een aantal onverwachte wendingen. Daarnaast is de film ook visueel een pareltje.
[Mijn recensie]

Hoe zag jouw filmjaar er uit en wat waren jouw favoriete (en meest teleurstellende) films?