Death Wish (1974) – Recensie

Paul Kersey (Charles Bronson) is een succesvol architect, die druk bezig is met verschillende ontwikkelingsprojecten. Wanneer zijn vrouw en dochter echter slachtoffer worden van een brute overval in hun huis begint er wat te knagen aan hem. Als hij in Arizona is om advies te geven bij een nieuw project krijgt hij een pistool als kado. Als hij weer terug in New York is besluit hij het heft in eigen handen te nemen en de daders te vinden. Het blijft daar echter niet bij en al snel is ook de politie naar hem op zoek.

Het was de eerste keer dat ik deze film, die gebaseerd is op een boek, zag en ik weet dat er nog veel vervolgen op zijn gemaakt (die waarschijnlijk niet allemaal dezelfde kwaliteit hebben). Het is een rauwe, keiharde wraakfilm uit de zeventiger jaren. Bronson is fantastisch in zijn rol als boze vader/echtgenoot. Origineel is de rol ook aangeboden aan Steve McQueen, Jack Lemmon en Frank Sinatra, die geen interesse hadden. Als je Death Wish hoort dan denk je automatisch aan Bronson en je kan bijna niet voorstellen dat een andere acteur de rol zou hebben gespeeld. Als je trouwens oplet dan zie je dat Jeff Goldblum een kleine rol als overvaller speelt.

Het is een film waar ik van heb genoten. De harde actie en de hele zeventiger jaren sfeer leveren een prima film op die zeker aan te raden is.