Daar gaan we weer, de volgende film gebaseerd op een game! Helaas heeft dit genre eigenlijk geen goede films opgeleverd (al ben ik nog steeds fan van de originele Mortal Kombat). Daarvoor zijn er verschillende redenen te bedenken, maar het komt neer op het simpele feit dat je games meestal niet speelt om het verhaal. Ze waren eigenlijk nooit echt filmisch te noemen en alhoewel dat wel langzaam is veranderd voor sommige genres ging het altijd om een speler met een controller die genot haalde uit het uitvoeren van acties op het scherm. Rampage was een spel dat eigenlijk helemaal geen verhaal had, behalve dat je een groot monster kon besturen dat gebouwen kapot kon slaan en mensen opeten. Het ging puur om de actie, dus dat is het enige dat de makers van deze film goed moesten doen om trouw te blijven aan de bron. Maar we hebben allemaal, met uitzondering van Michael Bay, wel geleerd dat alleen maar actie laten zien niet werkt. Een verhaal om dat aan op te hangen is noodzakelijk.
In dit geval draait het verhaal om David Okoye (Dwayne JohnsonA), een primatoloog die in een dierentuin werkt. Hij kan met de gorillas communiceren door gebruik te maken van gebarentaal en is bezig om een nieuwe gorilla toe te voegen aan de groep. Wanneer een experiment in de ruimte (natuurlijk uitgevoerd door een slechte multinational) volledig mislukt en het ruimteschip op aarde neerstort komt er een stof vrij bij drie verschillende dieren. Daardoor veranderen ze in grote monsters. Eén van die dieren is de albino gorilla waar Davis mee werkt. Alhoewel het hem initieel lijkt te lukken hem kalm te houden kan hij dit niet volhouden en loopt de situatie uit de hand. De gorilla ontsnapt en samen met een geneticus (Naomie Harris) probeert hij er achter te komen wat er gebeurt en hoe ze de monsters kunnen stoppen.
Laat ik als eerste duidelijk maken dat dit, net zoals voorgaande videogame films, geen goede film is. Maar dat was ook niet mijn verwachting van een film met dit onderwerp. Deze gaat puur om plezier en gekke situaties en dat is precies wat deze film de kijker geeft. Leuk om met wat vrienden te kijken en te lachen om de bizarre momenten en de actie. Natuurlijk zijn er een aantal verschrikkelijke ééndimensionale karakters, zoals de twee slechterikken die rechtstreeks uit de Spy Kids films lijken te zijn gestapt, maar het laat precies zien dat de film weet wat het is. Als Johnson niet de hoofdrol zou spelen dan had het geheel misschien wat minder goed gewerkt omdat hij er met z’n charisma toch in slaagt om een band met de kijker te leggen. Rampage is een leuke monsterfilm en niet meer dan dat. En soms is dat ok.
