A Place in the Sun is een verfilming van een boek, dat op zijn beurt weer is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De film won destijds 6 Oscars, voor onder andere beste regisseur, beste editen, beste muziek en beste screenplay.
George Eastman (Montgomery Clift) is een laaggeschoolde man die door z’n succesvolle oom (gespeeld door Herbert Heyes) wordt uitgenodigd bij hem te komen werken. Aangezien hij een buitenbeentje is en niet past in de hogere sociale kringen krijgt hij een simpel baantje als fabrieksmedewerker. Aangezien er veel vrouwen in de fabriek werken zijn relaties op de werkvloer verboden.
Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en George gaat diverse keren uit met Alice (Shelley Winters), één van de dames die aan zijn lopende band werkt. Wanneer hij echter de rijke Angela Vickers (Elizabeth Taylor) ziet gaat zijn hart sneller kloppen en probeert hij regelmatig bij Alice weg te komen om tijd met haar door te brengen, hij is verliefd.
Wanneer Alice echter vertelt dat ze zwanger is ziet hij al zijn dromen vervliegen. Hij spendeert meer tijd bij het vakantieoord van zijn oom en hoort daar het verhaal van een koppel dat verdronken is in het meer. Is dat de oplossing van zijn probleem?
Alhoewel het al mogelijk was om de film in kleur te maken is er toch gekozen voor zwart-wit omdat het gevoel was dat Technicolor een te positief gevoel zou geven. Aangezien je weet wat George van plan is zou ik denken dat wanneer ze toch deze weg hadden gekozen dit niets aan de film had afgedaan. Je ziet met welke gevoelens George worstelt, ook wanneer hij geniet van zijn uitjes met Angela.
Zonder iets weg te geven stelt deze film aan het einde een interessante vraag waar je over kan discussiëren. Wanneer is iemand ergens schuldig van? Het is een vraag die ook in Minority Report werd gevraagd. Ben je schuldig als je iets slechts denkt?
A Place in the Sun heeft een interessant verhaal, stelt interessante vragen en heeft mooie sets en kostuums. Elisabeth Taylor ziet er oogverblindend uit en het verbaast dan ook niet dat Shelley Winters niet tevreden was hoe zij werd neergezet in deze film. Het is iets waar ze nog jaren mee heeft gezeten.
