Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018) – Recensie

Het aantal reboots dat Spider-Man in de afgelopen 16 jaar heeft gehad is drie. Daarbij vertelden de eerste twee versies het verhaal over hoe Peter Parker Spider-Man werd opnieuw. En dat verhaal kent de doorgewinterde filmfan wel uit z’n hoofd. Spider-Man: Into the Spider-Verse vertelt dit verhaal ook, maar van een ander karakter en met heel veel humor die met verwachtingen speelt, waardoor het niet op de zenuwen werkt. En die originaliteit is een eigenschap die in de hele film aanwezig is, wat het niet de doorsnee-superheldenfilm maakt, maar een superheldenfilm die je eigenlijk nog wel voor het eind van het jaar moet hebben gezien voordat je je lijstje van favoriete films van 2018 maakt.

Miles Morales (Shameik Moore) is een tiener die z’n plek moet vinden op een elite school en fan is van Spider-Man. Wanneer hij gebeten wordt door een radioactieve spin en krachten krijgt moet hij hier mee om leren gaan. Voor zover niets nieuws onder de zon, maar het duurt niet lang voordat hij Spider-man ontmoet en nog een aantal andere versies die uit andere dimensies komen. Ze moeten samen proberen een experiment van Kingpin te stoppen, zodat ze elk terug kunnen naar hun eigen dimensie.

 Van alle superheldenfilms die in 2018 zijn uitgekomen, is dit visueel één van de meest opvallende. Het geheel is geanimeerd, maar met een stijl die letterlijk op een stripboek lijkt. Je kunt op elk karakter de puntjes zien die je ook op de pagina van een comic aantreft. Daarnaast beweegt het geheel alsof het met stop motion gemaakt is. Iets waar ik zelf vooral aan het begin erg aan moest wennen, maar het past perfect bij de stijl van de film. Into the Spider-Verse valt in dat opzicht op, maar slaagt er ook qua verhaal en karakters in om iets origineels neer te zetten en het concept van meerdere Spider-Man dimensies voelt origineel aan. Daarnaast worden ook fans van Spider-Man op hun wenken bediend. Zelf zat ik naast zo’n fan, die elke keer dat een (voor mij) onbekende Spider-Man versie op het scherm verscheen er hoorbaar van genoot. Die karakters zijn zeer verschillend en hebben allemaal hun leuke eigenschappen en verschillende stijlen. Zo zul je normaal bijvoorbeeld niet zo snel een Spider-Man zien die een buikje heeft of er uitziet als een Looney Tunes karakter. Die variatie werkt en in combinatie met veel humor, actie en prachtige beelden maakt het Spider-man: Into the Spider-Verse misschien wel m’n favoriete superheldenfilm van het jaar.