The Mule (2018) – Recensie

Clint Eastwood is een acteur die verweven is in het DNA van film, met z’n iconische karakters heeft hij zichzelf vereeuwigd en ook achter de camera heeft hij laten zien waartoe hij in staat is. Hij is inmiddels 88, maar nog steeds is hij druk bezig met het maken van films. In deze nieuwste film, waarin hij ook de hoofdrol speelt, duikt hij in de wereld van Mexicaanse drugscartels.

In The Mule speelt Eastwood de tuinder Earl Stone, die heel z’n leven heeft gewijd aan z’n beroep. Z’n planten en bloemen waren voor hem zelfs belangrijker dan z’n familie. Daardoor is de relatie met z’n ex-vrouw en dochter alles behalve goed te noemen en wanneer hij financieel aan lager wal raakt en z’n huis verliest kan hij ook bij hen niet aankloppen. Hij komt echter in contact met iemand die hem de kans biedt om makkelijk geld te verdienen. Hij hoeft enkel een pakketje in z’n auto van de ene naar de andere plek te transporteren, waarvoor hij rijkelijk beloond zal worden. De pakketjes blijken echter van een drugskartel te zijn en al snel raakt Earl steeds meer verweven in hun net. Dit terwijl de DEA twee agenten, Colin Bates (Bradley Cooper) en Treviño (Michael Peña), onderzoek doen naar het netwerk in de hoop arrestaties te kunnen uitvoeren.

 Het leuke aan deze film vond ik om te zien hoe Eastwood z’n karakter neerzet tijdens z’n interactie met leden van het cartel. Hij komt over als erg onwetend en een man die alles heel simpel ziet, maar ook in staat is om met een grapje of handigheidje een situatie in z’n voordeel te beslechten. Z’n karakter is sympathiek en je leeft met ‘m mee. De focus ligt vooral op zijn ritten en als regisseur heeft Eastwood er daarmee voor gezorgd dat de andere kant van het verhaal, die van de DEA, minder goed uit de verf komt. Michael Peña heeft bijna niets te doen en ook Bradley Cooper’s karakter maakt maar weinig ontwikkeling door. Toch is The Mule wel een film die blijft boeien, ook al is dit niet Eastwood’s beste werk.