Recent kreeg ik een mail van Stijn Spanjer. Hij houdt enorm van film en moest voor z’n minor een stuk schrijven en ergens publiceren. Ik bood hem graag een platform aan om dit te doen, met zijn stuk over The Handmaiden. Een titel die ik zelf ook erg kon waarderen.
Chan-wook park is een gerenommeerde regisseur in de Zuid-Koreaanse filmindustrie met films zoals Oldboy en Thirst. Zijn films zijn kenmerkend met verassende verhaallijnen van personages en goed opgebouwde spanning. De films zijn spannend van begin tot eind en het is nooit wat je ervan had verwacht. In de goede zin van het woord. De stijl van zijn films is typisch doordat de personages in de films heldere doelen en motivaties hebben. Hierdoor is het realistischer en gemakkelijker op te gaan in de personages.
Vanzelfsprekend is de stijl van filmen en het bouwen van de wereld waarin de film zich afpeelt. Het duurt nooit lang voordat je weet waar je jezelf bevindt. Van een verre shot van het landschap tot een close-up van pure emotie.
Het verhaal
The Handmaiden speelt zich af in Korea tijdens de Japanse bezetting in 1930. De film volgt het leven van Lady Hideko (Min-hee Kim) en is een erfgenaam van veel rijkdom waardoor zij aantrekkelijk voor veel mannen is; naast haar natuurlijke schoonheid. Ze leeft gevangen in huis en wordt door haar oom Kouziki (Hae-sook Kim) gecontroleerd en continu in de gaten gehouden.
Sook-Hee (Tae-ri Kim) gaat als dienstmeisje aan het werk bij Lady Hideko. Al snel wordt duidelijk in wat voor wereld zij te werk gaat. Een wereld van verschillende klassen mensen en ongelijke kansen. Waarbij de patriarch de boventoon voert. Sook-Hee heeft minder geluk gehad in het leven en kan niet lezen. Gelukkig valt zij snel in goede aarde bij haar werkgever Lady Hideko. Daarbij stelt Lady Hideko de meest mysterieuze eisen. Sook-hee is niet van plan braaf de orders op te volgen en neemt je mee in haar nieuwsgierigheid. Deze nieuwsgierigheid komt voort vanuit haar eigen motieven en vormt een belangrijk aandeel voor het verhaal. Het verhaal waarin iedereen wat wil en iedereen wat nodig heeft van elkaar.
Vrij snel ontstaat er spanning doordat Lady Hideko en Sook-Hee elkaar net te lang aankijken tijdens een erotische badscène. Vanaf dat moment ontstaat er een vonk. De vrouwelijke seksualiteit staat symbool voor de haat jegens mannen in de film en leent zich hier er uitstekend voor. Dit komt door de zeer grafische scènes van vrouwen en de blauwe ballen waar de mannen mee te maken hebben. De scènes staan lijnrecht tegenover elkaar. Er zijn meerdere belangrijke personages binnen het verhaal. Zoals oom Kouzaki of een nieuwe man in het leven van Lady Hideko genaamd Count Fujiwara (Jung-Woo Ha). Zij willen beiden om hun eigen redenen met haar trouwen en dit is de oorzaak voor het grootste conflict binnen de film. Wie gaat wie krijgen en wat is ervoor nodig om dat te bemachtigen, is de vraag van The Handmaiden.
De mannen vertonen absurde karakteristieken en hebben ogenschijnlijk altijd wat te verbergen, zoals het luisteren van vunzige seksverhalen. Dit draagt eraan bij dat zij sterke karakters vertegenwoordigen en niet eendimensionaal zijn. Hun doel is om het rijkdom van Lady Hideko te bemachtigen en zullen er alles aan doen om dat te krijgen . Elk personage heeft wat te winnen en te verliezen en hierdoor staat er veel op het spel. Dit komt ten goede van de spanning in de film, waardoor het van begin tot eind interessant blijft. Dat is met een twee-en-een-half uur durende film toch een prestatie van Chan-wook Park.
Reflectie
Wat exemplarisch is voor Chan-wook Park is het uiteenzetten van verhalen om vervolgens het op legendarische wijze logisch tot elkaar te laten komen. Deze film is geen uitzondering en sleept je mee in een verhaal waarbij je nooit zeker weet wat er komen gaat.
Vaak denken we te willen weten wat er zich afspeelt, net zoals bij een goochelaar. Maar stiekem vinden we het erg leuk om op een slinkse wijze verrast te worden. Het verklaart het enorme succes van films zoals; ‘Fight club’, ‘The usual suspects’ en natuurlijk ‘Oldboy’.
De film verdwijnt langzamerhand verder in absolute absurditeit. De verschillen van personages worden aangetoond door middel van onschuldige lust en sinistere drang. Het brengt een ongemakkelijk maar bevredigend gevoel van schoonheid naar boven. Schoonheid dat in vele scènes naar voren komt door middel van symmetrie en een prachtige productieopzet. De muziek en shots zijn kenmerkend voor de film. Er zijn scènes die gedragen worden door de klassieke viool. Door middel van de viool worden de emoties van de scène bekrachtigd en dit levert cinema in zijn puurste vorm op.
Chan-wook Park staat bekend om zijn meesterlijke manier van filmen en lange opnames zoals de ‘scene in de gang’ uit ‘Oldboy’. In The Handmaiden bevinden zich meerdere dit soort scènes. De scène die mij het meest bijstaat is een seksscène. Seksscènes vind ik het best wanneer deze een functie vervullen en niet alleen aanwezig zijn om het publiek te amuseren. Deze film laat het plot verder verlopen door middel van seks. De manier waarop is op zijn minst kunstzinnig te noemen. Het symboliseert de tweedeling van onschuld en schuld in een prachtige filmopname van bovenaf. Zoveel seksscènes is niet voor iedereen weggelegd en hier moet dan ook een kanttekening geplaatst worden. De film is behoorlijk erotisch te noemen en indien je daar niet van houdt, zal deze film misschien teveel van het goede zijn.
Behalve seks bestaat deze film uit mysterie, persoonlijke drama’s en de gevolgen die hierbij ontstaan. Elk personage binnen de film volgt logische patronen binnen zijn eigen kader van motieven. Dit draagt bij aan het realisme van de film en de beleving van de kijker. De kers op de taart is de perfecte portrettering van de acteurs. Indien je behoefte hebt aan spanning, emotionele verbindingen en een goed verhaal is The Handmaiden zeker een aanrader.