Wanneer The Farewell opent met de tekst ““based on an actual lie”, heb je als kijker geen idee wat je te wachten staat. Moet dit komisch worden geïnterpreteerd? Of is dat niet de bedoeling? Al snel wordt duidelijk wat er aan de hand is. Billi (Akwafina) belt met haar oma in China. Wat meteen opvalt is dat ze beiden elkaar niet de waarheid vertellen. De oma vertelt haar kleindochter niet dat ze in het ziekenhuis zit voor een MRI-onderzoek voor haar longen, Billi vertelt dat alles goed met haar gaat en vrienden ontmoet terwijl dat niet het geval is. Leugens zijn een rode draad door de film heen. De grootste leugen is echter dat Billi’s oma longkanker heeft, maar de familie besluit het haar niet te vertellen. De hele familie reist af naar China, zogenaamd voor de bruiloft van een neef, om met z’n allen haar nog een laatste keer te bezoeken.
Bestaat een “leugen voor bestwil” wel? En wat moet je doen wanneer je het er niet mee eens bent? Dat is waar Billi constant mee worstelt. Ze staat binnen de familie bekend als iemand die haar emoties niet kan verbergen en Akwafina speelt deze rol voortreffelijk. Haar karakter stelt regelmatig kritische vragen en krijgt te horen dat er een verschil is tussen het westen en oosten. Een verschil in gedachtegoed dat Crazy Rich Asians vorig jaar ook liet zien. Toch is The Farewell niet zo’n luchtige film, al bevat het wel diverse grappige momenten.
Als kijker leef je met Billi mee, omdat je ook niet snapt hoe je zoiets serieus als kanker niet aan degene die het heeft vertelt. Tegelijkertijd kun je jezelf na het zien van de film ook de vraag stellen of het feit dat je weet dat je iets hebt ook impact kan hebben op de manier waarop een ziekte zich ontwikkelt. The Farwell is met z’n Chinese setting en het laten zien van culturele verschillen en familiebanden een fijne film, waarbij er ondanks het drama genoeg balans is met humor en hartverwarmende momenten om uiteindelijk met een goed gevoel de bioscoop te verlaten.
