Land of the Lost was een kinderserie die van 1974 tot 1976 in Amerika op NBC speelde en zoals dat de afgelopen vaker gaat (Starsky and Hutch, Miami Vice, Dukes of Hazard of the A-Team) is er ook van deze serie een verfilming gemaakt. De doelgroep van deze film is echter onduidelijk omdat er een veel zaken in zitten die niet voor jongere kijkers bedoeld zijn, maar als volwassene valt er ook niets te genieten. Laat je niet voor de gek houden door bovenstaande screenshot, het ziet er een stuk spectaculairder uit dan het daadwerkelijk is.
Dr. Rick Marshall (Will Ferrell) speelt een wetenschapper die er van overtuigd is dat de energie crisis op te lossen is door gebruik te maken van parallelle dimensies. Niemand neemt hem serieus, maar wanneer Holly Cantrell (Anna Friel) hem een stuk fossieel bewijs in handen duwt met een afdruk van zijn Zippo besluit hij het onderzoek voort te zetten. Na wat omzwervingen beland hij samen met haar en een lokale winkelier in een andere wereld. Ze ontmoeten daar een aap, waarme Holly op onverklaarbare wijze mee kan praten (omdat ze eerder met apen heeft gewerkt). Dat zijn al de eerste tekenen dat het geen goede film gaat worden.
Andere tekenen zijn de verschrikkelijke sets, een heleboel CGI en grappen die gewoon niet leuk zijn. Als het aantal keer dat je moet lachen op één hand te tellen is, dan is er iets mis met je komedie. Door alle slechte effecten voelt het geheel ook gemaakt aan, nergens wordt je overtuigd dat er gevaar is of dat ze met z’n allen een doel proberen te bereiken. Er zit geen leven in de film, het geheel voelt steriel aan en zelf Will Ferrell, die dit soort rollen al meerdere keren heeft gespeeld, kan weinig bijdragen om het nog beter te maken (slechter kon al niet).
De film heeft naar mijn mening terecht een groot aantal Razzies (de awards die uitgedeeld worden voor de slechtste films, dus de negatieve tegenhanger van de Oscars) in de wacht gesleept, namelijk Worst Picture, Worst Director, Worst Actor (Will Ferrell), Worst Screenplay en Worst Supporting Actor (Jorma Taccone). Soms is het goed om een heel slechte film te zien, zodat je de goede weer meer waardeert, alleen hoop ik wel dat ik voorlopig niet meer zo’n slechte film tegen zal komen.
Pingback: 50 dingen van films waar ik een hekel aan heb « Filmkijker
Pingback: All Is Lost (2013) | Filmkijker