Ik heb de laatste tijd veel Charlie Chaplin films gekeken (waar ik overigens nog geen reviews van heb geschreven), nadat ik The Great Dictator geniaal vond. Films als Modern Times en The Gold Rush konden me echter onvoldoende boeien. Ondanks een paar leuke situaties voelde bij die film alles zo gemaakt aan, je zag sommige grappen al ver van te voren aankomen, waardoor ze niet m’n aandacht konden houden. Aangezien er meerdere van zijn films in de IMDB top 250 staan besloot ik toch The Kid ook te kijken, iets waar ik geen spijt van heb.
Charlie Chaplin speelt ook in deze film zijn iconische rol van “The Tramp”. Wanneer een vrouw bij de geboorte van haar kind niet voor hem kan zorgen (en ze niet meer bij haar man is) legt ze hem te vondeling. The Tramp vindt het jongetje en probeert hem initieel kwijt te raken, wanneer dit niet lukt neemt hij hem onder zijn hoede. Hij zorgt goed voor hem en de twee wonen gelukkig samen. Het jongetje helpt al snel z’n nieuwe “vader” bij het binnenhalen van geld door bijvoorbeeld ruiten voor hem in te gooien die hij vervolgens kan repareren. Het jochie ziet er schattig uit en steelt de show in elk shot waarin hij verschijnt.
De moeder groeit uit tot een succesvol performer, krijgt spijt van haar keuze en gaat op zoek naar het kind. Ondertussen belanden The Tramp en het kind in diverse probleemsituaties.
Wat The Kid zo goed maakt is voor mij het feit dat het een interessant verhaal vertelt met daarin af en toe grappige scenes. Je zult er niet zo veel zien als je gewend bent in andere Chaplin films, maar dat was voor mij juist het sterke van het verhaal. De band tussen The Tramp en het jochie en wat The Tramp voor hem over heeft is de focus van het verhaal. Die persoonlijke focus maakt de film tot een klassieker met een tijdloos verhaal.
Score: 8