Dit is een rare film om te reviewen. Het is een film over twee broers die een hele dag door Los Angeles en omgeving rijden op zoek naar iemand. Er gebeurt eigenlijk vrij weinig gedurende dag, behalve dan een aantal gesprekken tussen de twee en de interactie met mensen die ze tegenkomen. Is deze film desondanks toch de moeite van het kijken waard?
Adam Scott speelt Michael, die door z’n broer Tobey (Joel Bissonnette) wordt gebeld om hem te helpen. Tobey’s auto is kapot en in L.A. is een auto zoals zuurstof, je kan niet zonder. De twee rijden rond en hebben het over allerlei zaken, zoals het feit dat Michael nog steeds een zwart wit TV heeft of over het boek dat hij heeft geschreven. Gelukkig zijn de dialogen ijzersterk en weten te boeien en af en toe ook zeker op de lachspieren te werken (op een goede manier).
Een aantal voorbeelden:
I like the future, in fact i firmly believe it’s going to be the big next thing
I happen to like black and white, black white shows the world stripped of its makeup
Can I help you? Ehhm, yeah, actually. Do you know know a seven letter word for untrustworthy people starting with an F? Police. P-O-L-I-C-E. Close, but that is not exactly correct, but thank you, thank you!
Het zijn het soort teksten waarvan ik kan genieten.
Gecombineerd met de redelijk bizarre, maar tegelijkertijd realistische, karakters (die vaak ook maar in één scene verschijnen) is het een zeer leuke “kleine” film die heerlijk wegkijkt. Aan het einde van het verhaal had ik wel een bepaalde verwachting wat één van de karakters zou doen, maar dat is slechts een kleine aanmerking. Heb je zin in een film die anders is dan de standaar Hollywood films, dan is Passenger Side een aanrader.
