Black Swan (2010) – Recensie

Bij Black Swan had ik ongeveer hetzelfde gevoel als bij The Social Network. Ik vroeg me ook hier af hoe een film over een bepaald onderwerp, in dit geval ballet, interessant kon zijn. Als je kijkt naar de dansfilms die de afgelopen jaren zijn uitgekomen, dan zijn deze vaak gericht op een jonger publiek en het drama wat er in zit heeft meestal een hoog soap-gehalte. Er stond me echter een hele aangename verrassing te wachten.

Als eerste had ik naar de regisseur moeten kijken. Darren Aronofsky heeft al films als Pi (1998), Requiem for a Dream (2000), The Fountain (2006) en The Wrestler (2008) op z’n naam staan. Alhoewel The Fountain me iets minder pakte zijn het stuk voor stuk ijzersterke films. Met Black Swan laat Aranofsky zien dat hij een ware meester met film is. Hij weet dit verhaal, over een danseres die probeert de hoofdrol te krijgen voor een uitvoering van het zwanenmeer, met zo veel verve op het doek te brengen dat je betoverd zal zitten kijken.

Niet alleen het dansen wordt prachtig in beeld beeld gebracht, waarbij je als kijker bijna meedanst, maar hij weet ook in situaties buiten de danszaal te vullen met zoveel spanning dat menigeen af en toe even weg zal kijken. Ondanks dat dit een drama is bevat de film elementen die bijna aan horror doen denken, maar zo goed verwerkt zijn dat het in plaats van afschrikken, je alleen maar dieper de film intrekt.

Natuurlijk staat of valt een film ook met de acteurs die er in spelen en ook de cast is ijzersterk. Natalie Portman speelt de ballerina Nina Sayers overtuigend en zet een jonge vrouw neer die perfectie nastreeft, maar daardoor ook regelmatig zeer onzeker is. Naar mijn mening is Portman toch wel één van de beste actrices van het moment, in haar eerste grote rol in Leon wist ze al te overtuigen en dat blijft ze doen in bijna al haar films (en vergeet daarbij haar rol in Star Wars).
Naast Portman speelt ook Mila Kunis een danseres, Lily. Zowel Portman als Kunis laten zien dat ze zich ook in balletschoenen prima kunnen bewegen, aangemoedigt door hun choreograaf Thomas Leroy (fantastisch gespeeld door Vincent Cassel). Winona Ryder speelt ook een kleine bijrol.

Black Swan is een waar meesterwerk die veel indruk op me heeft gemaakt. Ondanks dat de film over ballet lijkt te gaan, ligt de focus op de personen en hun drive om bepaalde doelen te bereiken en hoever ze bereid zijn daarvoor te gaan. De film heeft nu al een plek verdient in het lijstje van m’n favoriete films (naast Pulp Fiction en Mr.Nobody). Het zal dan ook geen verrassing zijn dat deze film een grote aanrader is.