The Brothers Bloom (2008)

The Brothers Bloom is een film die ik destijds bijna in de bioscoop had gezien, maar uiteindelijk niet heb gekeken (volgens mij ben ik in plaats van deze film naar The Curious Case of Benjamin Button). Ik was deze film dan ook weer vergeten totdat ik er door een goede vriend op werd gewezen dat ik deze film moest zien. Nu zijn onze smaken qua films niet helemaal hetzelfde (hij vond bijvoorbeeld Smokin Aces 2 en Operation Endgame fantastisch), dus ik wist niet helemaal zeker of deze film wel iets voor mij zou zijn, maar heb het een kans gegeven.

Adrien Brody en Mark Ruffalo spelen de broers Bloom en Stephen, die al sinds hun jeugd mensen oplichten. Ze doen het zo lang dat ze de beste oplichters ter wereld zijn. Bloom heeft er echter geen zin meer in en probeert er steeds mee te stoppen, omdat hij het idee heeft geen echte emoties meer te kunnen voelen. Z’n broer is daar niet blij mee, maar stemt toe als Bloom nog meewerkt aan één laatste, grote oplichting waardoor ze genoeg verdienen om er mee te kunnen stoppen. Stephen heeft als doel de extreem rijke Penelope (Rachel Weisz) op het oog, die als een kluizenaar leeft. Toch weten ze samen met hun “partner in crime” Bang Bang (Rinko Kikuchi) een manier te vinden zodat Bloom in contact met haar kan komen en haar hart kan winnen. Hun plan is grootst opgezet en ze moeten er voor naar Europa en Zuid Amerika reizen om het geheel overtuigend te maken voor Penelope.

The Brothers Bloom is grotendeels een feel good film. De toon is licht en grappig en de film zit vol met onverwachte gebeurtenissen. Dat de broers samenwerken met Bang Bang (die nooit praat) wordt bijvoorbeeld wel uitgelegd, maar is zo bizar dat je er alleen maar om kan lachen. Ze gooit constant zaken weg en is een expert met explosieven en zou zo mee kunnen spelen in stille films, want ze is hilarisch.
Wat me ook erg aansprak was het feit dat de film zich in de hedendaagse wereld afspeelt, maar dat de manier waarop ze reizen aanvoelt alsof het de jaren ’20 of ’30 is en dat voegt een heleboel toe. Ze gaan naar Europa met een zeiljacht en nemen daar een ouderwetse luxe trein. Hierdoor ontstaat een interessante mix van oud en nieuw.

Films over oplichters zijn meestal films die heerlijk zijn om te kijken, een goed voorbeeld daarvan is The Sting met Robert Redford. The Brothers Bloom is ook zo’n voorbeeld waarbij ik mezelf constant zat af te vragen of ik als kijker ook niet opgelicht werd. Dit maakte het laatste deel van de film uitermate sterk en leidde dan ook tot een voldaan gevoel toen de aftiteling verscheen. Zo af en toe zit er wat drama door de film verweven, wat je als kijker nog meer de film intrekt en je laat meeleven met de broers. Wat mij betreft is The Brothers Bloom een film die je niet mag missen.