Sucker Punch (2011)

Toen ik van een collega over Sucker Punch hoorde was ik redelijk geïntrigeerd. Een film met draken, zombie nazis, samurai, robots, helikopters, mooie vrouwen en actie klonk heel erg goed. En na ongeveer 10 seconden van de trailer te hebben gezien heb ik deze gestopt omdat ik genoeg wist. Sucker Punch moest ik gaan zien. De film ging gisteren in première en ben dan ook gelijk gegaan. Is de film net zo fantastisch als het klinkt?

De film draait om Baby Doll (Emily Browning), die door haar stiefvader in een gesticht wordt gezet. De omstandigheden zijn er echter niet goed en Baby Doll heeft een plan, om samen met nog wat andere dames die zich er bevinden, te ontsnappen. Dat plan is het verzamelen van een aantal objecten (een kaart, een sleutel, vuur en een mes) waardoor ze naar buiten kan. Het klinkt bijna als een aflevering van Dora en zo voelde het geheel helaas ook aan, alleen is dit de volwassen versie.

Het verhaal is te simpel en lijkt bijna verzonnen te zijn om de actiescènes te ondersteunen. Die scènes vinden elke keer plaats in de fantasie van Baby Doll wanneer ze met dansen begint en haar ogen sluit.
De actiescènes zijn stuk voor stuk zeer spectaculair, maar doordat je nergens het gevoel hebt dat de karakters in gevaar zijn voelt het geheel aan als een game. Baby Doll wordt bijvoorbeeld door een reus van een samurai weggesmeten, maar heeft hier totaal geen last van.

Visueel heeft de film de typische shots die je van Zack Snyder zou verwachten, dus speedramps (waarbij er heel snel van slow motion naar een hogere snelheid wordt veranderd) en spectaculaire actie. Helaas is deze actie beperkt en is het onvoldoende in relatie tot de speelduur van 109 minuten. Diverse malen stelde ik mezelf tijdens het kijken de vraag hoe lang ik er nog naar moest kijken.
Ik stoorde me ook erg aan hoe tam bepaalde gedeeltes waren, het is duidelijk dat men zich in heeft gehouden om een PG-13 rating te krijgen (geen bloed, bijna geen gevloek), want de film had een stuk harder kunnen zijn, ook in taalgebruik.

Wanneer ik een jaar of 16 zou zijn dan had ik dit waarschijnlijk één van de beste films ooit gevonden, maar nu voelde het als een mooi aangeklede, volwassen versie van Dora aan. De film was te simpel en wist nergens de emoties te beroeren.

Score: 4