London Boulevard is niet de eerste gangsterfilm waarin een crimineel, in dit geval Mitchel (Colin Farrell), die net uit de gevangenis komt zijn verleden achter zich probeert te laten. “Just when I thought I was out, they pull me back in” is de gevleugelde uitspraak uit de Godfather die dit perfect illustreert. Maar zoals het vaak gaat kan hetzelfde verhaal op veel verschillende manieren vertelt worden. Is London Boulevard een frisse toevoeging aan het genre of is het een opnieuw opgewarmde maaltijd?
Wanneer Mitchel uit de gevangenis wordt opgehaald maakt hij duidelijk aan z’n “partner in crime” Billy dat hij niet langer geïnteresseerd is nieuw werk en dat hij het rechte pad op wil gaan. Het lukt hem om een baan te krijgen als bodyguard voor Charlotte, een bekende actrice gespeeld door Keira Knightley. Haar huis wordt constant belaagd door paparazzi en het is zijn taak er voor te zorgen dat ze zich veilig voelt.
Door Billy komt hij echter in aanraking met Gant (Ray Winstone), een zeer gevaarlijke en grote baas binnen de Londense criminele kringen, die hem probeert te dwingen voor hem te werken. Mitchel is hier echter niet van gediend en weigert voor hem te werken. Het is een keuze waar hij de gevolgen al snel van merkt en hij genoodzaakt is om de mensen om zich heen te beschermen.
Het klinkt op papier als een prima film, maar de realiteit is toch anders. De karakters worden onvoldoende uitgewerkt waardoor niet alle relaties even geloofwaardig overkomen. Kiera Knightley speelt maar een kleine rol in de film en krijgt in haar scènes ook maar weinig tekst om haar karakter voldoende leven in te blazen.
Ray Winstone overtuigt als gangsterbaas en lijkt zich helemaal in z’n rol thuis te voelen, hij weet een crimineel neer te zetten die je niet graag tegen zou komen. Farrell geeft goed tegengas en overtuigt. Je ziet dat hij niet langer zijn oude leven wil voortzetten, maar ook dat die levensstijl nog onder het oppervlak aanwezig is en hij, wanneer het moet, niet bang is z’n tanden te laten zien EN te bijten.
De film wist me voldoende te boeien, maar me niet te verbazen. Het is vooral het laatste half uur wat sterk was en waar ik het meest van heb kunnen genieten. Toch had ik meer van de film verwacht. London Boulevard is een film dit met extra aandacht een heel stuk beter had kunnen zijn, maar is nu een teleurstellende kopie van Carlito’s Way.
