Rise of the Planet of the Apes (2011)

Ja, het is de film met een titel waar al heel veel grappen over gemaakt zijn (met twee keer “of the), maar het is de enige manier waarop het duidelijk wordt dat dit een prequel is op de klassieker Planet of the Apes. Het is een aantal jaren geleden sinds ik die film voor het laatst gezien heb, maar de film verdient makkelijk een plek op de lijst van films met de meest verrassende eindes. De film kreeg een aantal vervolgen (die ik niet gezien heb) en zelfs Tim Burton probeerde met een remake (die overigens niet hoog gewaardeerd werd) de franchise nieuw leven in te blazen. Tot zover de geschiedenisles. De vraag is of deze film de moeite waard is en uit te vinden hoe die “damn dirty apes” de planeet konden veroveren.

Voordat ik de film zag vroeg ik me wel af of deze film boeiend kon zijn omdat je al een idee hebt wat het eind resultaat zal zijn. Het antwoord is simpel, ja. Aan het begin van de film maak je kennis met Caesar, een baby aapje dat mee naar huis wordt genomen door Will Rodman (James Franco), een onderzoeker die bij Gen Sys werkt en op zoek is naar een manier om Alzheimer te genezen. De moeder van Caesar´s heeft gen therapie gekregen waardoor haar hersenen beter begonnen te werken waardoor ze slimmer was dan de gemiddelde mensaap.
Caesar blijft natuurlijk geen baby en wanneer hij groter wordt, is hij gevaarlijker. Hij kan op een gegeven moment niet langer in het huis blijven en het is het begin van iets heel groots.

Andy Serkis is verantwoordelijk voor het acteren van Caesar. Zijn bewegingen zijn, net zoals voor Gollum in Lord of the Rings en King Kong, opgenomen en vertaald naar dit digitale karakter. Hij slaagt er in om Caesar een persoonlijkheid te geven waardoor je om hem geeft, zelfs als je al weet wat er gaat gebeuren. Je hoopt hier echt dat de “bad guy” wint. De special effects zijn fantastisch. Caesar ziet er goed uit, maar het meest overtuigend is een orang oetang, één van de beste digitale karakters die ik de afgelopen jaren gezien heb. Als je ‘m voor het eerst ziet geloof je echt dat hij echt is, alle details kloppen.

De film is niet zo gewelddadig als ik had verwacht, boze apen zijn toch extreem gevaarlijk met alle kracht die ze hebben. Rise of the Planet of the Apes is waarschijnlijk m’n favoriete zomerfilm die je op een groot scherm moet zien.