Je hebt van die film waarvan je weet dat ze eigenlijk niet zo goed zijn, maar waarvan je toch volop kan genieten, de zogenaamde “guilty pleasures”. Voor mij vallen de Transformers films onder die noemer. Als kind keek ik naar de cartoon en had zelfs wat transformer speelgoed, maar had er nooit een sterke band mee. De cartoons waren vermakelijk en ook het veranderen van auto’s naar robots was leuk te doen met het speelgoed, maar ik zou je niet kunnen vertellen wat de namen van de karakters zijn of waar de tekenfilms over gingen. Het enige wat ik nog weet is dat de Autobots goed waren en de Decepticons slecht. Na het succes van de eerste twee Transformers films eindigt Michael Bay de trilogie met Dark of the Moon. Niet veel is veranderd aangezien het nog steeds gaat om robots die elkaar tot oud ijzer slaan.
Dark of the Moon gebruikt grote historische momenten om uit te leggen waarom we naar de maan zijn gegaan en wat er echt in Tsjernobyl gebeurt is. Het had allemaal met Transformers te maken. Het verhaal in deze film heeft te maken met wat bakens die de Decpticons willen hebben en het is natuurlijk aan de Autobots om ze te stoppen. Meer kon ik eigenlijk niet uit het verhaal halen, maar dat is eigenlijk alles wat Michael Bay nodig heeft om een film te vullen met actie. Ja, er spelen wat acteurs in, maar eigenlijk zijn die niet belangrijk. Ze zorgen er puur voor dat de film verder kan met het volgende actiemoment en het is dan ook moeilijk om met ze mee te leven. Er zijn scènes met mensen die totaal niet in de film lijken te passen (zoals wanneer Shia Labeouf’s karakter zijn ouders ontmoet) en sommige karakters lijken ook uit een andere film te zijn geplakt zonder dat ze deel uit lijken te maken van deze Transformers film (Frances McDormand’s karakter).
Er is maar één reden dat ik deze films kijk en dat is voor de actie. Transformers: Dark of the Moon weet op dat vlak te voldoen. Vooral tegen het einde is de actie fantastisch, waar vooral een scène waarin een groep mensen in een gebouw gevangen zit dat op het punt staat om te vallen opwindend is. Als je je hersenen uit kan schakelen en kan genieten van domme actie, dan is het een vermakelijke film. Ben je op zoek naar een boeiend verhaal en karakters met diepgang dan kan je ‘m beter overslaan.
