Kan een film die opgenomen is met DV cameras (waar je zelfs het bandje hoort draaien) en die scènes heeft waarin je de lens ziet bewegen goed zijn? Het antwoord kan je misschien verbazen.
Het verhaal draait om een grote familiereünie om een verjaardag te vieren. De film introduceert langzaam de verschillende familieleden en je komt er langzaam achter dat er een aantal zeer unieke persoonlijkheden hebben. Initieel geeft Festen het idee dat je naar een komedie zit te kijken, maar langzaam realiseer je je dat er onder het oppervlak iets heel donkerders aan de hand is. Het moment dat dit naar boven komt ben je, net als de rest van de familie, geschokt over wat je hoort en vraag je je af of het waar is.
Dit is een film die deel uitmaakt van de IMDB top 250 en daar is een goede reden voor. Ondanks de manier waarop het geschoten is trekt het verhaal je naar binnen en laat het je niet meer los totdat de aftiteling begint. De film gaat over een aantal serieuze onderwerpen als racisme, misbruik en zelfmoord en behandelt ze op een manier die realistisch aanvoelt. Het is een wilde rit gevuld met emotie en pijn.
