Miss Representation (2011) – Recensie

“I want to say a little something that’s long overdue
The disrespect to women has got to be through
To all the mothers and sisters and the wives and friends
I want to offer my love and respect to the end” – Sure Shot/Beastie Boys

De inmiddels overleden MCA sprak deze woorden in 1994 en het lijkt er op alsof er maar weinig is veranderd in de wereld van entertainment wanneer het om vrouwen gaat. Als je bijvoorbeeld naar hiphop kijkt, waarin vrouwen vaak slechts als object worden neergezet om hun lichaam (waar de documentaire Hip Hop: Beyond beats and rhymes ook naar keek). Het is echter niet alleen de muziekwereld waar dit gebeurt, zoals deze documentaire pijnlijk duidelijk maakt.

Regisseur Jennifer Siebel Newsom vraagt waarom er zo weinig vrouwen zijn in posities met veel invloed en praat daar met verschillende vrouwen over. Sommige daarvan bevonden zich wel in zo’n positie, zoals Condoleezza Rice, die over haar ervaringen in de regering praat. Vrouwen die in TV en de filmindustrie werken vertellen wat er hun allemaal gevraagd is. Actrices als Geena Davis, Jane Fonda, Maragaret Cho en Rosario Dawson maken duidelijk dat de entertainment industrie maar om één ding draait: hoe je er uit ziet. Of het nu afvallen is of het ondergaan van plastische chirurgie, veel van hen zijn gevraagd om iets te doen zodat ze er “mooier” uit zien.

Het effect van de entertainment industrie op de bevolking is groot en het beïnvloedt hoe mensen zichzelf zien. Wanneer een jong meisje in tekenfilms alleen maar ziet dat andere meisjes altijd een man nodig hebben en altijd alleen maar op zoek zijn naar liefde is dat een voorbeeld voor ze. Newsom maakt dat duidelijk met een groot aantal voorbeelden en laat ook zien dat dit voor de tweede wereldoorlog nog niet zo was.

De documentaire spendeert iets te veel tijd aan het geven van voorbeelden van hoe vrouwen slecht in beeld komen en dat was jammer. Het punt dat Newsom probeert te maken is snel duidelijk, maar ze blijft beelden tonen van vrouwen met weinig kleren aan en had in plaats daarvan graag meer interviews gezien. Ze laat echter ook diverse vrouwen zien die het anders doen en succesvol zijn en daar had ik graag meer van gezien. Tijdens de credits worden er diverse tips gegeven wat er gedaan zou kunnen worden om de positie van vrouwen te verbeteren, maar dit was waarschijnlijk effectiever geweest als dit ook gedurende de speeltijd af en toe langs zou komen. Toch weet Miss Representation je na te laten denken over de invloed die TV/Films/Magazines op de maatschappij hebben.