De 85 jarige Jiri Ono heeft al jaren een kleine sushi restaurant in een metrostation in Tokyo. Hij heeft maar plek voor 10 stoelen, maar hij wordt gezien als de beste sushi chef ter wereld. En dat zijn geen loze woorden, want hij heeft drie Michelin sterren om dat te bewijzen. Die 10 stoelen zijn erg gewild en als je er wilt eten moet je minstens een maand van te voren reserveren en kan je verwachten om tenminste 30.000 yen (312 euro) te betalen voor de sushit die je er eet. Deze documentaire kijkt in de wereld van de beste sushi die er is, de man die het maakt en de perfectie die hij elke dag na probeert te streven.
Het is ongeloofelijk dat Jiri Ono als 75 jaar dit werk doet en erg jong is begonnen met werken. Hij is van mening dat hij nog steeds niet perfectie bereikt heeft en is altijd bezig om z’n sushi te verbeteren. Hij volgt elke dag dezelfde routine en wanneer hij het over z’n werk heeft is het duidelijk dat hij gepassioneerd is. Natuurlijk runt hij het restaurant niet alleen en heeft hij personeel die erg veel moeten doen om het perfecte voedsel te bereiden. Dit betekent bijvoorbeeld dat octopus 45 minuten wordt gemasseerd om er voor te zorgen dat het lekker smaakt en erg zacht is. Het kan jaren duren voordat je ei mag maken. Zijn zonen werken met hem en het lijkt er op dat Jiro voorlopig nog niet met pensioen zal gaan.
Dit was een fascinerende documentaire. Ik ben een groot fan van sushi en om te kunnen zien hoe een meester het maakt was interessant. Het is ook mooi gefilmd, waardoor je bijna de neiging krijgt om het scherm te likken om elk stukje sushi te proeven. De film laat zien wat één man heeft gedaan om z’n reputatie op te bouwen. Het is een portret waar ik graag naar heb gekeken.
Pingback: Recensie: Chef's Table (2015) - Seizoen 1 - De Filmkijker