Metropolis stond al jaren op m’n “To watch” lijst. Het historische verhaal van de film, waarbij delen verloren leken en toch uiteindelijk gevonden werden, de lovende kritieken en dat iconische beeld van de robot waren voor mij de redenen om deze film te willen zien. De reden dat ik de film nog niet gezien had was de lengte van de film en had recent eindelijk de tijd om ‘m helemaal te zien.
Voor degenen die de film niet kennen een korte samenvatting: De film werd in 1927 gemaakt door Fritz Lang en wordt gezien als één van de duurste films van z’n tijd (5 miljoen mark), had gigantische sets en gebruikte (volgens IMDB) 37000 extras. Gedeelten van de film leken door de tijd heen verdwenen te zijn geraakt, maar werden een aantal jaar geleden weer ontdekt in Argentinië. De film is nog steeds niet helemaal compleet, maar er ontbreken slechts kleine stukken.
Het verhaal dat Metropolis vertelt is nog steeds relevant. Het gaat over een groot stad waarin er een grote kloof is tussen de rijken en het werkvolk. Die werkt ver onder de stad in slechte omstandigheden en de mensen worden behandeld als nummers. Op een dag wordt de zoon van één van de rijkste mannen verliefd op een vrouw die hoop geeft aan de werklui. Als hij zie in welke omstandigheden ze leven besluit hij zich voor hen in te zetten en voor ze te vechten.
Een aantal zaken in deze film zien er inmiddels lachwekkend of amateuristisch uit, maar de boodschap van de film is duidelijk. Ik was erg onder de indruk van de visuele kant van de film en dat is alleen al genoeg reden om de film te bekijken. Je ontkomt er niet aan verbaasd te zijn door sommige beelden, die gerealiseerd zijn door een bepaald stukje film tientallen keren opnieuw aan licht bloot te stellen om de effecten te maken. Deze film is de Avatar van z’n tijd (alhoewel het destijds geen groot succes was).
