Hyde Park on Hudson is een weinigzeggende naam als je niets weet van de Amerikaanse geschiedenis. De naam doelt op het buitenverblijf van President Roosevelt in de buurt van New York. Het was de plek waar de president regelmatig verbleef als hij niet in Washington was. De film speelt zich af net voordat Hitler z’n oorlog in Europa begint en de Engelse koning komt naar Roosevelt toe om support te krijgen. Het probeert de historische karakters op menselijke wijze neer te zetten, inclusief hun gebreken, maar weet de film daar in te slagen?
Daisy (Laura Linney) is een verre nicht van de president, die uitgenodigd wordt om hem te bezoeken. Ze leren elkaar beter kennen en worden geliefden. Ze wordt ook uitgenodigd om Hyde Park te bezoeken, waar ze zijn vrouw en moeder ontmoet en ziet hoe het er achter de schermen aan toegaat. Het bezoek van de koning uit Engeland moet perfect verlopen, maar de manier waarop dat moet gebeuren zijn de meningen over verdeeld. De koning en koningin praten achter gesloten deuren ook over wat ze van de Amerikanen vinden en de vraag is of de gespannen situatie wel tot een positief einde zal leiden.
Alhoewel de film de tijdsperiode goed neer weet te zetten en Bill Murray laat zien dat hij de rol van Roosevelt voortreffelijk kan vertolken, mist de film focus. Initieel lijkt het over de liefdesaffaire te gaan, maar al snel wordt er gekeken naar het koninklijk paar en onderlinge ruzies. Wat een historische vertelling zou moeten zijn verandert al snel in een stroperige film waar de vraag of de koning een hotdog zou moeten eten van levensbelang lijkt. Het liefdesverhaal wordt tegen het einde nog even snel opgepakt, maar tegen die tijd heeft de kijker de interesse al lang verloren. Hyde Park on Hudson biedt helaas niet het boeiende verhaal dat je zou verwachten. De film bevat weinig emoties en nergens krijg je het gevoel dat je de karakters
echt leert kennen.
