Film bieden een manier om dromen werkelijkheid te maken. Vreemde wereld die bedacht zijn worden werkelijkheid op het grote scherm. Christopher Nolan wist die dromen letterlijk op het doek te brengen met Inception, waarin treinen op de weg rijden en straten opgevouwen kunnen worden. Upside Down neemt dat laatste concept en creëert een visueel fantastisch wereld, of eigenlijk werelden aangezien het verhaal draait om twee planeten die zich erg dicht bij elkaar bevinden.
Dit betekent dat je in plaats van de lucht een andere wereld ziet (als je op het noordelijk gedeelte van de onderste planeet woont). Zo’n concept heeft z’n eigen regels nodig en aan het begin worden die duidelijk uitgelegd. Elke planeet heeft z’n eigen zwaartekracht en wanneer een object van de ene naar de andere wereld wordt meegenomen dan geldt voor dat object nog steeds de zwaartekracht van de originele planeet. Een object kan daardoor omhoog vallen als het zich in de andere wereld bevindt, tenzij de kracht wordt opgeheft door er een object uit de andere wereld aan vast te maken. Het nadeel daarvan is dat wanneer twee objecten van de twee werelden elkaar te lang raken ze in brand vliegen. In deze wereld speelt zich het verhaal van Adam en Eden af. Een verhaal over een verboden liefde.
De twee werelden zijn erg verschillend, waarbij de één zeer rijk en modern is en de andere een rottende plek, gevuld met ruïnes en zwarte regen. Tijdens z’n jeugd bezoekt Adam (Jim Sturges) regelmatig zijn tante die in de buurt van een verboden gebied woont. Natuurlijk gaat de avontuurlijk Adam het gebied in en ontmoet hij bovenaan een berg Eden (Kirsten Dunst), uit de andere wereld. Ze verteld hem dat ze eigenlijk niet met elkaar mogen praten, maar dat blijven ze doen en ze worden uiteindelijk verliefd. Wanneer ze echter ontdenkt worden lijken ze voor altijd elkaar kwijt te zijn totdat Adam er achter komt dat Eden voor het enige bedrijf werkt dat in beide werelden actief is. Hij besluit om haar te proberen op te zoeken door voor het bedrijf te gaan werken en de andere wereld te bezoeken.
Het verhaal is niet origineel (liefde is nu eenmaal een populair thema in films), maar het concept van de twee werelden voegt een hoop originaliteit toe. De film gebruikt het dan ook zeer effectief. Als klein kind zullen we er allemaal wel eens van hebben gedroomd om op het plafond te lopen en de film maakt dat werkelijkheid.
Het is een tijd geleden sinds een film me wist te betoveren met visueel spektakel. Er is één scene waarin Adam de zee gebruikt om naar z’n eigen wereld te ontsnappen en ik vraag me af of ik dit jaar nog iets zal zien wat me meer zal weten te verbazen. Ook al is het verhaal niet het sterkste punt van de film, is het er wel één die je niet mag missen. De manier waarop de film met zwaartekracht speelt is een visueel genot.
