Pitch Perfect (2012) – Recensie

Er zijn van die films waar je eigenlijk niets van hoort en daardoor eigenlijk niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Ik had niets van Pitch Perfect gehoord, totdat ik een tijdje geleden een recensie op een andere blog las. Toen ik de poster zag en ook besloot de trailer te kijken (omdat ik niet van plan was om de film te kijken) was ik niet overtuigd. Toch bleven er maar positieve recensies verschijnen en kon ik de film niet negeren. Is het echt perfect of heeft de film wat valse noten?

Pitch Perfect is een komedie die vaak vergeleken is met de show Glee (dat ik zelf nooit gezien heb). Het draait om de wereld van a capella wedstrijden waarin verschillen groepen het uitvechten door hun eigen versies en mixes van oude en nieuwe liedjes te laten horen. The Bellas doen al jaren mee en wanneer ze eindelijk de finale weten te bereiken gaat het verschrikkelijk mis. Hierdoor verliezen ze een aantal zangeressen en het is aan de overgebleven leden om vervanging te zoeken, wat geen makkelijke taak blijkt te zijn.

Beca (Anna Kendrick), die nieuw is op de universiteit van Barden, droomt er van om een bekende DJ te worden. Terwijl ze op de introductiedag rondloopt op de campus wordt ze gevraagd lid te worden van de Bellas, wat ze initieel niet wil omdat ze het maar een zielige vertoning vindt. Toch wordt ze uiteindelijk overgehaald. De groep bestaat uit vreemde karakters, waaronder een meisje dat zo zacht praat dat ze niet te verstaan is, één die alleen maar aan seks denkt en nog meer opvallende types. Degene die het meest opvalt is Fat Amy (Rebel Wilson) die erg zeker over zichzelf is en verantwoordelijk is voor veel grappen. Met zo’n wilde groep is het voor Aubrey (Anna Camp), de leider, moeilijk om ze allemaal te laten doen wat ze in gedachten heeft, helemaal volgens haar strenge regels. Wat, natuurlijk, tot problemen leidt.

M’n verwachtingen voor deze film waren niet hoog, maar de film wist me steeds aan het lachen te brengen. De komedie is grappig en de a capella versies van veel bekende nummers is fantastisch gedaan. Je kan het niet helpen om dagen later toch nog wat te neuriën. Er is chemie tussen de actrices en ze spelen hun stereotype rollen leuk.

De film draait voornamelijk om het zingen, maar voegt een aantal kleinere verhaallijnen toe om het interessant te houden (de rivaliteit met andere groepen, de problemen die Beca met haar vader of met Jess (Skylar Astin) heeft). Het lijkt er op dat elke komedie tegenwoordig een “vieze” scene moet hebben en ook Pitch Perfect toont er twee. Niet iedereen zal deze kunnen waarderen, maar persoonlijk was ik in de juist mood en kon ik er hartelijk om lachen. Pitch Perfect was één van de grootste verrassingen van 2012 voor mij, net zoals 21 Jump Street, en is er dan ook eentje die ik aan kan raden.