Die Hard (1988) – Recensie

Ik was al een tijdje van plan om deze film te herkijken, maar na het zien van het zeer teleurstellende A Good Day to Die Hard besloot ik dat het er echt van moest komen, omdat ik weer even moest zien waarom die eerste Die Hard film zo goed was.

Het is grappig hoe je soms een heleboel details vergeet van een film waar je een fan va bent. Het is waarschijnlijk meer dan 10 jaar geleden sinds ik de film voor het laatst zag en in m’n gedachten speelde het zich af in New York (omdat het plaats vindt in een hoog gebouw). Ik was dan ook verrast toen ik zag dat John McClane (Bruce Willis) naar Los Angeles vloog. Ik kon het feit dat ik dat soort details vergeten was erg waarderen, omdat het daardoor voelde alsof ik de film voor de eerste keer keek. Als je de film nog nooit gezien hebt (en als dat zo is moet je meteen stoppen met lezen en gaan kijken), het gaat over een agent uit New York die terecht komt in een hoog gebouw tijdens kerstavond. Dat gebouw komt in handen van terroristen, geleid door Hans Gruber (gespeeld door de altijd voortreffelijke Alan Rickman). John McClane slaagt er in niet gegijzeld te worden en probeert ze te slim af te zijn en er voor te zorgen dat de L.A.P.D. naar het gebouw komt om iedereen te bevrijden.

Er is maar weinig reden om niet van deze film te houden. Als eerste valt de aandacht voor elk detail op. Een voorbeeld hiervan is het feit dat Bruce Willis bijna de gehele film op blote voeten loopt. De reden daarvoor is dat hij het advies opvolgde van iemand in het vliegtuig. Wanneer hij z’n schoenen uitdoet wordt het gebouw aangevallen. In elke andere film zou hij ook de rest van de film geen schoenen aanhebben, maar zou je je afvragen waarom hij niet op zoek was gegaan naar schoenen. In Die Hard denkt hij er aan, maar blijken de schoenen te klein te zijn. De kennis over die blote voeten wordt later ook weer gebruikt door Hans Gruber, in zijn voordeel. Nog een voorbeeld is de vrouw van McClane. Je weet als kijker dat ze op een gegeven moment ontdekt zal worden en denk je van te voren te weten wie die informatie door zal spelen. Dat blijkt uiteindelijk niet zo te zijn. Het zijn dat soort zaken waardoor deze film één van de beste in z’n genre is.

Die Hard heeft geen enkel saai moment en vertelt een boeiend verhaal van een gewone politieagent die een groep van getrainde terroristen te slim af is door gebruik te maken van z’n omgeving. Hij heeft er nooit voor gekozen om in die situatie te zijn, maar probeert zo goed mogelijk te overleven. Die Hard is een actiefilm, maar eentje waarin de actie natuurlijk ontstaat en nooit onrealistisch aanvoelt. Het is een film die je om de zoveel jaar opnieuw moet kijken.