jOBS (2013) – Recensie

Of je nu wel of geen Apple produkten in je huis hebt, het is bijna niet te ontkennen dat het bedrijf veel impact heeft gehad op de wereld van computers, muziek, telefonie en apps. In al deze markten slaagde het er in om het landschap te veranderen en nieuwe markten te creëren. Velen hebben geprobeerd dat succes te evenaren, maar er zijn er maar weinig in geslaagd. Een belangrijke factor in het succes van Apple was één van de oprichters, Steve Jobs.

Met zijn dood in 2011 voelden velen dat de wereld een inspirerend man kwijt was. Zelf wist ik maar weinig over hem en besloot toen zijn biografie te lezen, geschreven door Walter Isaacson. Daaruit kwam duidelijk naar voren dat hij een moeilijk persoon was om mee om te gaan, iemand die dingen anders deed en ook bepaalde feiten negeerde als dat hem niet op een bepaalde manier hielp. Hij wist echter ook mensen te inspireren en te motiveren en wist ze te overtuigen om zaken gedaan te krijgen waarvan ze misschien dachten dat deze onmogelijk waren. Hij was een perfectionist en hij wilde zelfs dat een product er aan de binnenkant mooi zou uit zien, zelfs als niemand dat ooit zal zien. jOBS probeert ongeveer hetzelfde te doen als was The Social Network deed voor Mark Zuckerberg. De vraag is echter of de film daarin slaagt.

De film opent op het moment dat Jobs (Ashton Kutcher) de iPod voor het eerst laat zien om vervolgens het verleden in te duiken om duidelijk te maken hoe Apple tot dat punt kwam. Dat is ook meteen het probleem dat de film heeft. Het lijkt meer te focussen op het bedrijf dan de man. Alles wordt wel getoond vanuit zijn perspectief, maar er ontbreekt een persoonlijk verhaal en de man achter de zakenman (z’n persoonlijk leven) komt maar heel kort aan de orde.

Het feit dat hij een dochter had die hij niet wilde zien (en waarvan hij zelfs ontkende de vader te zijn) wordt slechts in een paar korte scenes getoond. Wanneer hij ontslagen wordt bij Apple wordt er geen tijd besteed aan z’n gevoelens en wat het voor hem betekende. Je ziet kort dat hij een ander bedrijf heeft opgezet, maar vervolgens laat de film zien hoe Apple hem weer wil inhuren. Het is iets wat de film helaas te vaak doet. Omdat ik de biografie had gelezen kon ik die korte stukken zelf verder aanvullen, maar ik vroeg me daarbij wel meteen af hoe boeiend de film is wanneer je die kennis niet hebt. Waarschijnlijk weet de film dan niet voldoende een beeld te vormen Steve Jobs.

Ashton Kutcher lijkt in z’n rol erg op Jobs en acteert hier ook overtuigend. De rest van de cast is ook goed, maar helaas is de film zelf dat niet. De film mist diepgang waardoor de kijker niet snel geraakt zal worden door het verhaal. Het laat zien welke momenten van succes Apple heeft gehad dankzij Jobs, maar niet genoeg over de man zelf waardoor je ook niet genoeg met hem meeleeft. Het is dus helaas een gemiste kans.