This Is The End (2013)

In 2007 maakten Seth Rogen en Jay Baruchel de korte film Jay and Seth Versus the Apocalypse. Het speelde zich voornamelijk in één kamer af en de twee waren bijna alleen maar aan het ruzieën. Ik vond die film niet grappig of interessant, maar die korte film was wel de inspiratie voor This Is The End. De vraag is of deze komedie ook teleurstelt of dat het een goede komedie is geworden.

Zowel Seth Rogen als Jay Baruchel keren terug in deze film. De film opent met de twee, die elkaar na een tijd weer zien. Het zijn goede vrienden en Rogen doet alles om er voor te zorgen dat Baruchel zich thuis voelt in Los Angeles (een stad waar Baruchel niet van houdt). Rogen vertelt hem dat ze zijn uitgenodigd voor een feest in het nieuwe huis van James Franco. Baruchel wil eigenlijk niet gaan, maar geeft uiteindelijk toe. Het feest is uitbundig en een groot aantal bekende acteurs en actrices zijn aanwezig. Wanneer de twee kort het feestje verlaten om naar de dichtsbijzijnde supermarkt te gaan beginnen er vreemde dingen te gebeuren. Blauw licht transporteert mensen de lucht in, reuzachtige gaten verschijnen die mensen opslokken en wanneer ze terugkeren naar het feest kunnen ze maar één ding doen, daar blijven en proberen te overleven.

De cast van de film is goed. Seth Rogen, James Franco, Jay Baruchel, Danny McBride, Craig Robinson en Jonah Hill hebben veel chemie samen en dat komt naar voren in de humor, ze voelen elkaar perfect aan. Het resulteert in hilarische dialogen (met veel improvisatie) en grappige situaties. Veel van deze acteurs zijn in het echt ook vrienden en dat merk je. Ze spelen “zichzelf” en maken dan ook grappen over wat andere mede acteurs in het echte leven gedaan hebben.

This Is the End is echt een plezier om naar te kijken. De humor is soms extreem (bijvoorbeeld een scène waarin de acteurs een afgehakt hoofd proberen op te pakken), maar dat maakt het in mijn optiek des te leuker. De hoeveelheid aan bekende acteurs die kort meespelen is indrukwekkend waarbij er twee opvallen: Michael Cera speelt eindelijk een rol die compleet tegenovergesteld is aan waar hij normaal bekend voor is (hij is een echte klootzak in de film en weet daardoor ook veel op de lachspieren te werken). Daarnaast heeft ook Emma Watson een aantal gedenkwaardige momenten. Het gebeurt niet vaak dat ik een film een tweede keer in een korte periode kijk, maar aangezien dat bij deze film al gebeurd is kan ik al zeggen dat het één van m’n favoriete komedies van dit jaar is.