Pablo (2013) – Recensie

Marijn Poels is een regisseur die regelmatig zijn camera richt op problemen die bepaalde landen spelen. Met By Choice or Chance keek hij naar alleenstaande moeders in landen waar dat niet als gewoon wordt ervaren. Met Pablo, z’n nieuwste documentaire, ligt zijn focus op een land waar we volgend jaar erg veel beelden van zullen zien in verband met het WK: Brazilië. Dat het land z’n sociale problemen heeft zal je niet verbazen als je films als City of God of de Tropa de Elite gezien hebt. Alhoewel deze films fictie zijn, zijn ze gebaseerd op echte situaties. Documentaires als Bus 174, Wasteland en Manda Bala laten de harde en donkere kanten van de Braziliaanse maatschappij zien. Pablo is een voormalig straatjongen die iets probeert te doen om die maatschappij te verbeteren.

De documentaire opent met de gewelddadige ontruiming van een gebied dat bezet wordt door Indianen. De plek moet leeg zijn zodat er voor het WK gebouwd kan worden. Daarnaast worden de straten regelmatig “schoongeveegd”, waarbij de daklozen en hun kinderen worden bedreigd, hun bezittingen worden afgenomen waardoor ze een zeer onzeker bestaan hebben. Pablo die bezig is om advocaat te worden is betrokken bij de eerste zaak, “De Maracaña Indianen”. De andere zaak is “Dayse”, een moeder wiens zoon door de politie in gevangenschap is omgebracht. De moeder vertelt in detail wat er gebeurt is en dat is erg schokkend.

Helaas mist de documentaire focus, waarbij Pablo relatief weinig in beeld komt en je niet het gevoel krijgt dat hij hard met die zaken bezig is. Aan het einde van de film vraag je je dan ook af hoe de zaken zijn afgelopen, maar een update ontbreekt. Navraag leert dat de documentaire in slechts anderhalve week opgenomen is, waardoor het natuurlijk moeilijk is echte voortgang te boeken. De documentaire laat zien dat er plekken zijn waar de dakloze straatkinderen opgevangen worden, waarbij ze zowel eten,onderwijs en aandacht krijgen. Het zijn de mensen die daar werken die hard bezig zijn om op hun eigen manier de maatschappij beter te maken, net als Pablo.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=pXw82B9eMLA]
Toch had ik graag wat meer van de problematiek gezien, iets wat in de eerder genoemde documentaires beter naar voren kwam en die ik persoonlijk sterker vindt. Het voelde helaas niet aan als een samenhangend geheel en als kijker ben je op zoek naar een bepaalde vewrhaallijn war je je aan kan vastouden. Met de focus van de wereld op Brazilië dit jaar is het wel het uitgelezen moment om aandacht voor het onderwerp van sociale onderdrukking te vragen, zodat er ook op internationaal niveau actie kan worden ondernomen om verbeteringen door te voeren. Marijn Poels heeft aangegeven mogelijk nog meer materiaal te gaan opnemen in het komende jaar en ik hoop dan ook dat het kan bijdragen aan verandering.