In hoeverre moet je rekening houden met het materiaal waarop een film gebaseerd is? Het is een vraag die ik regelmatig gesteld heb het afgelopen jaar bij biopics als The Butler, Fruitvale Station en Captain Phillips. Wanneer je namelijk die twee vergelijkt zal je tot de conclusie komen dat er verschillen zijn tussen de film en de werkelijkheid. Dit kan af doen aan de beleving. Ender’s Game is gebaseerd op een boek. Een boek dat ik overigens niet gelezen heb. Het is het best om de film op zich te beoordelen. Is deze film een bezoekje aan de bioscoop waard?
De wereld is jaren geleden aangevallen door buitenaardse wezens en dankzij de heldhaftige daad van één straaljagerpiloot zijn deze verslagen. Toch is er nog steeds een dreiging en kinderen (omdat ze veel games spelen en dingen snel leren) worden opgeleid om de wereld tegen een volgende te beschermen. Eén van die kinderen is Ender (Asa Butterfield), een jongen met weinig vrienden, maar die extreem goed situaties kan inschatten om ze vervolgens onder controle te krijgen. De film vertelt zijn verhaal en hoe hij probeert de beste militair te worden die er is en de buitenaardse wezens te verslaan.
Deze science fiction film is visueel een genot om naar te kijken en zeker op het grote doek. De film bevat diverse gevechten (zowel in een futuristische trainingsomgeving waar de rekruten in gewichtsloosheid moeten beschieten (soort lasergame) als indrukwekkende simulaties van gevechten met het buitenaardse ras) die er indrukwekkend uit zien.
Het is echter wel jammer dat er maar weinig karakterontwikkeling is en de relaties tussen de personages minimaal worden verdiept.
Ook Ender, de hoofdpersoon, is redelijk twee dimensionaal. Een jongen die altijd alles beter weet en keer op keer zijn zin weet te krijgen. Dit haalt de spanning enigszins weg. Asa Butterfield speelt hem ook redelijk emotieloos, wat ook erg jammer is. Harrison Ford, als leider van het leger weet niet echt te overtuigen en komt niet over als een machtig man, iets wat je in die positie wel zou verwachten. De film voelt erg klinisch aan en het is eigenlijk pas in het laatste half uur, wanneer Ender moet omgaan met een moreel dilemma dat de film pas echt interessant wordt. Het is erg jammer dat dit niet eerder gebeurt. Ender’s Game is desondanks wel vermakelijk, maar weet het nivo van een “gemiddelde science fiction film” niet te ontstijgen.
