De laatste weken heb ik veel naar House of Cards gekeken en het is een show waar ik erg van kan genieten. Francis Underwood (Kevin Spacey) is in die serie een politicus met veel ervaring die weet hoe hij dat moet gebruiken om anderen te beïnvloeden en situaties naar zijn hand te zetten, zelf op extreme manieren. Daarbij had ik de hoop dat dit in het echte leven niet zo zou gebeuren, maar deze documentaire bewijst het tegendeel. Degenen die de macht hebben misbruiken het soms makkelijk om hun positie te kunnen behouden.
Street Fight speelt zich af in New Jersey bij de burgemeesterverkiezingen van 2002. De twee kandidaten zijn Sharpe James, die als sinds 1986 de positie heeft en Cory Booker, een hoog opgeleide man die echt zaken wil aanpakken en verandering wil brengen. Ondanks zijn opleiding en succes heeft hij er bewust voor gekozen om in een arme wijk te wonen zodat hij op de hoogte is van de problemen die er spelen. Regisseur Marshall Curry volgt Booker tijdens zijn campagne. Omdat deze documentaire slecht die campagne volgt vroeg ik me af of daardoor geen eenzijdig en bevooroordeeld beeld zou worden getoond. Het duurde echter niet lang voordat het tegendeel werd bewezen door een aantal schokkende gebeurtenissen. Een slechterik in een documentaire kan zo’n film een stuk interessanter maken (Billy Mitchell in King of Kong is daar een goed voorbeeld van). Hier is dat duidelijk Sharpe James. Hij komt maar weinig in beeld (omdat hij het niet toestond dat Curry hem filmde en er voor zorgde dat dit hem ook niet zou lukken), maar door zijn acties wordt snel duidelijk dat hij z’n macht lijkt te misbruiken om er voor te zorgen dat de kansen van Booker om te winnen een stuk kleiner zijn.
Street Fight laat een grote lading aan schokkende voorbeelden daarvan zien: Posters die voor de campagne van Booker zijn geplakt worden allemaal beschilderd, politie agenten bedreigen de kleine bedrijven en vertellen dat ze hen zullen sluiten wanneer ze posters voor Booker ophangen. De uitspraken van Sharpe James zijn vaak respectloos of soms zelfs onwaar. Desondanks blijft Booker hard vechten en weet dat hij kan winnen door zich op de straten in te zetten door buurten te bezoeken, met mensen te praten en te proberen hun beeld te veranderen dat ze hebben van de huidige burgemeester.
Street Fight wist me erg te shockeren omdat het laat zien dat politiek een heel erg vies spel kan zijn en dat in New Jersey op het moment van filmen de stad werd bestuurd door iemand die regeerde als een soort Tony Soprano. Het woord democratie leek hier dood te zijn en dat maakt de film zo krachtig. Zelf wanneer je maar weinig interesse in politiek hebt weet deze film te boeien en duidelijk te maken dat macht in staat is mensen corrupt te maken.
