Na Thank you for smoking en Up in the Air gezien te hebben moest ik (ook na de feedback van anderen) Juno ook nog kijken, ook een film van Jason Reitman. Ellen Page speelt de rol van Juno, een 16 jarig meisje dat er achter komt dat ze zwanger is. Haalt Juno hetzelfde nivo als de andere twee genoemde films of is Juno net zo pijnlijk als een bevalling?
Om maar meteen antwoord te geven op de vraag: Ja, deze film haal hetzelfde nivo. Juno is een spontane, vlug pratende tiener die snel haar mening over zaken klaar heeft en niet bang is om haar mond open te doen. Ellen Page speelt de rol heel erg goed en dit is echt haar film.
De film is zeer grappig, ondanks het serieuze onderwerp. Er wordt nergens een belerende toon aan geslagen en de film laat simpelweg zien hoe Juno met de zwangerschap om gaat. Dat zorgt voor een frisse aanpak. Juno zegt op een gegeven moment dat alle kinderen op school naar haar buik kijken en niet meer naar haar. Als filmkijker is het bijna andersom, je kijkt wat er in haar omgaat, en de buik is bijna bijzaak. Het gaat om alles er om heen.
Ik heb de laatste tijd een aantal films gezien waar J.K. Simmons in speelt (zoals bv. Extract, Up in the Air en the Vicious Kind) en begin langzaam wel fan van zijn acteerwerk te worden, hij weet elke leuke perfomances neer te zetten. Olivia Thirlby deed me erg sterk denken aan een jongere zus van Scarlett Johansson, vindt haar erg op haar lijken. In New York, I Love you speelt ze ook een rol in één van de verhalen en daar viel ze ook op (mede omdat ze een meisje in een rolstoel speelde).
Samenvattend is Juno een fantastische komedie (met wat drama) die ik zeker aan wil raden.
