Cate McCall (Kate Beckingsale) heeft het zwaar. Als advocate loopt ze het risico haar beroep niet meer uit te mogen voeren en als moeder dreigt ze haar kind niet meer te mogen zien. Ze worstelt met een alcoholverslaving en om haar baan te redden is ze gedwongen een zaak aan te nemen op een gebied waarin ze niet thuis is. Ze moet proberen een vrouw die zegt onschuldig te zijn uit de gevangenis krijgen. Wanneer ze de zaak onderzoekt komt ze er achter dat er van alles mis is en dat ze ook zelf daarbij risico loopt.
Er worden tegenwoordig naar mijn mening te weinig films gemaakt die zich in rechtbanken afspelen. Het lijkt een gebied te zijn geworden dat alleen nog maar in TV shows wordt bezocht. De filmgeschiedenis heeft een groot aantal klassiekers weten te produceren die zich in en rond de rechtbank afspelen (12 Angry Men, Judgement at Nuremberg en Witness for the Prosecution om er een aantal te noemen). Helaas kan deze film niet aan dat rijtje worden toegevoegd.
De reden daarvoor is dat het verhaal probeert de kijker mee te laten leven met Cate, door haar worsteling tussen haar werk en haar gezin te laten zien, maar dat komt onvoldoende uit de verf. De momenten met haar gezin zijn er maar weinig en de zaak waar ze aan werkt lijkt bijna vanzelf te gaan. Ze probeert wel af en toe bepaalde aanwijzingen te volgen, maar nergens heb je het gevoel dat ze er alles voor doet om tot de bodem van de zaak te gaan. Alles lijkt aan te komen waaien. Daarnaast is het verhaal zoals het gebracht wordt ook voor de kijker frustrerend aangezien een aantal belangrijke punten in de zaak van het ene op het andere moment weg te lijken worden getrokken. Het acteren van Beckingsale is prima en ook Nick Nolte (die overigens steeds onweerstaanbaarder lijkt te worden) laat af en toe als goede vriend van McCall zijn gezicht zien, maar als film is het een doorsnee gebeuren dat nergens het hart sneller weet te laten kloppen.
