Hitchcock, the master of suspense, is een regisseur waar ik nog maar kort films van kijk (een jaar of 2). De films die ik van hem gezien heb (o.a. Rear Window, The Wrong Man, The Man Who Knew Too Much, The Birds, I confess) laten zien dat hij deze titel verdient heeft. Met Rope verfilmt hij een toneelstuk. Heel het verhaal speelt zich af in een apartement en is de eerste film van Hitchcock die hij in kleur geschoten heeft. Wat opvalt aan de film is dat er gebruik wordt gemaakt van zeer lange takes (zoals we die ook kennen van bijvoorbeeld Orson Welles z’n Touch of Evil (de openingsshot is zeer indrukwekkend) of een film als Children of Men). De totale film heeft maar 10 segementen die voor het grootste gedeelte door slim gebruik te maken van bijvoorbeeld een rug van een acteur verbloemd worden.
Sommige takes zijn wel 10 minuten. De reden voor deze tijd is dat dit de limiet van de filmrollen was, Hitchcock kon dus niet anders. Zulke lange takes betekenen natuurlijk wel een aantal dingen. Ten eerste zal je het interessant voor de kijker moeten houden en kan je niet gebruik maken van een statische camera. De grote technicolor camera moest constant bewogen worden en dit moet dus ook zeer uitgebreid met de acteurs gerepeteerd worden. Ze moesten weten waar de camera ging zijn en waar zij moesten staan.
Om ruimte te maken voor de camera moesten er af en toe tijdens het filmen ook gedeeltes van de set verplaatst worden en weer teruggezet. Je merkt het allemaal niet als kijker.
Daarnaast betekenen lange takes ook dat je topacteurs moet hebben die geen fouten maken en de film ook nog eens interessant houden. James Stewart, John Dall en Farley Granger zijn dat ook. Natuurlijk moet ook het verhaal zelf interessant zijn. Dit is het ook tot op zekere hoogte. Er is een moord gepleegd die de twee daders proberen te verhullen, maar tegelijkertijd te trots zijn en toch op de een of andere manier er over willen praten, wat natuurlijk tot mogelijke fouten kan leiden.
Ik vond de film niet zo goed als andere Hitchcock films die ik heb gezien. Technisch is het een zeer interessante film, maar het verhaal is niet bijzonder genoeg om de spanning er helemaal in te houden. Voor degenen die een Hitchcock film willen zien raad ik aan eerste andere films van hem te zien voordat je deze bekijkt.
Pingback: Psycho (1960) « Filmkijker
Pingback: The Sunset Limited (2011) « Filmkijker
Pingback: Top 10 Alfred Hitchcock films | De Filmkijker
Pingback: Birdman (2014) – Recensie | De Filmkijker