Er zijn veel films over het leven van muzikanten. Deze kunnen gebaseerd zijn op echte artiesten (Johny Cash (Walk the line), Edith Piaf (La môme), Ray Charles (Ray)) of verzonnen (Walk Hard: The Dewey Cox Story). Deze film valt in de laatste categorie. We volgen de artiest Bad Blake, een oude muzikant die zich in de nadagen van zijn carriere bevindt.
Hij treed op in kleine barretjes en bowlingcentra en schrijft geen nieuwe nummers meer. Daarnaast heeft hij ook nog een drankprobleem.
In deze film hebben zowel Jeff Bridges als Colin Farrell zelf gezongen en ik moet zeggen dat dit goed klonk. Met wat gegoogle kwam ik er achter dat Jeff Bridges in 2000 zelfs een album heeft uitgebracht:
Hij is voortreffelijk in zijn rol, hij is gewoon Bad Blake, een countryzanger met problemen. Het voelt allemaal natuurlijk aan, niet geacteerd en dat is indrukwekkend. Helaas is het verhaal iets minder. Het is wat je verwacht van een dergelijke film en heeft eigenlijk geen verrrassende wendingen. De moeilijke situaties waar hij door heen gaat hadden wat meer uitgewerkt mogen worden.
