Wanneer je aan 50 hiphop fans vraagt naar klassieke albums, is de kans groot dat Illmatic van Nas vaak zal worden genoemd. Het album viel toen het uitkwam op. Nas slaagde er in om met zijn teksten het leven in zijn buurt op zo’n manier vast te leggen dat de luisteraar zijn wereld ingetrokken werd. Zijn poëzie, gecombineerd met zeer sterke beats van onder andere DJ Premier, Pete Rock, Q-Tip en Large Professor hebben er voor gezorgd dat het album de klassieke status heeft gekregen. 20 jaar na het uitkomen is er nu de documentaire Time is Illmatic, met een terugblik op dit album en de jeugd van Nas.
Het album is een product van de plek waarop Nas is opgegroeid, de ervaringen die hij heeft meegemaakt, maar ook de mensen om hem heen. Zijn vader is ook muzikant (waar hij overigens later Bridging the Gap mee maakte) en ook die invloed speelde een grote rol. Door middels van interviews met zijn vader, broer, diverse producers en andere artiesten wordt er een beeld neer gezet van de man achter de muziek en de invloed die die muziek op ze hebben gehad.
Het risico bij dit soort documentaires, die zich focussen op een historische gebeurtenis of dit geval een stuk muziek, is dat ze het onderwerp puur verheerlijken. Natuurlijk gebeurt dat hier ook in zekere mate, maar niet tot het nivo dat je zou verwachten. Het gaat hier meer over het persoonlijk verhaal, hoe Nas ontdekt werd en het analyseren van bepaalde teksten. Voor de hiphopfan een zeer boeiende documentaire.
