Aan het einde van Jersey Boys zegt één van de hoofdpersonen dat het uiteindelijk allemaal ging om het achtervolgen van de muziek, het blijven volgen van die drang om het te maken. Het is iets wat we allemaal op een bepaald vlak doen. Als filmblogger is dat naast het kijken en recenseren van film ook het creatieve proces om je blog er goed uit te laten zien en nieuwe onderwerpen/artikelen te verzinnen die met film te maken hebben. Het is een heerlijk gevoel om de drive te hebben, maar het is soms moeilijk om dat creatieve te behouden en moet je er voor zorgen dat het voor jezelf interessant blijft door uitdagingen te zoeken. Clint Eastwood deed dit door zich na een lange carrière voor de camera zich er ook achter te begeven, wat hij vele malen met succes gedaan heeft. Met Jersey Boys wil hij de populaire musical naar het grote doek brengen.
Zelf ben ik onbekend met de musical en was dit m’n eerste kennismaking met het verhaal van de groep The Four Seasons. De naam van de groep zei me niets, maar toen ik een aantal van hun nummers hoorde klonken die stuk voor stuk bekend. De film laat zien hoe de groep ontstaan in, hun successen, maar ook de problemen die er achter de schermen tussen de mannen speelden. Als je Goodfellas samen met Dreamgirls in een blender zou gooien dan zou het resultaat wel eens heel sterk op deze film kunnen lijken. Aan het begin van de film proberen de mannen nog door misdaad aan geld te komen, maar naarmate hun muzikale carrière blijft groeien proberen ze dat leven achter zich te laten. Toch lijkt dat niet helemaal te lukken en speelt een lokale gangster (heerlijk gespeeld door Christopher Walken) een belangrijke rol voor de groep.
Eastwood weet de muzikale nummers goed in beeld te brengen, die dankzij het voortreffelijke zangtalent overtuigend overkomen. Daarnaast bevat de film het drama achter de schermen dat helaas niet altijd de diepgang heeft dat je als kijker zou willen aangezien de consequenties onvoldoende worden gevoeld. Iets wat ook minder goed werkt (en we al eerder dit jaar gezien hebben bij de film Get On Up) is dat op sommige momenten de personages direct tegen het publiek praten. Dit is waarschijnlijk een overblijfsel van de musical, maar hier werkt het niet. Het medium film biedt juist de mogelijkheid om die verhalen op een andere manier te laten zien om dat de beperking van een podium er niet is. Jersey Boys is zeker geen slechte muziekfilm geworden, maar mist net datgene om het een onvergetelijke film te maken.
