Als ik aan kinderfilms denk van onze zuiderburen dan is Studio 54 het eerste wat me te binnen schiet. De studio heeft een groot gedeelte van de Nederlandse markt weten te veroveren. Er wordt echter meer gemaakt en Labyrinthus is daar een goed voorbeeld van. Een spannende film voor de wat oudere kinderen.
Het verhaalt draait om de veertienjarige Frikke (Spencer Bogaert) die bij toeval een computerspel ontdekt met een magische camera die objecten in het spel kan plaatsen. Hij ontdekt een meisje dat in het spel gevangen zit en alleen hij kna haar er uit bevrijden. In een wedloop tegen de tijd moet hij op zoek naar de slechterik achter dit gemene spel om zo het meisje uit het spel te redden.
De acteurs hebben allemaal een zwaar Vlaams accent waardoor ze soms moeilijk te begrijpen zijn, maar dankzij Nederlandse ondertiteling wordt dat probleem makkelijk verholpen. De film weet op voortreffelijke wijze een mysterie neer te zetten dat de kijker meesleept in de wereld van Frikke. Het is snel duidelijk wat de gevaren van de camera en de spelwereld zijn en dat hij er alles aan moet doen om de persoon erachter op te sporen en levens te redden. De spelwereld is speels in elkaar gezet, met leuke omgevingen zoals kaartenhuizen, een landschap van oude boeken of een 2d popup dorp. Die variatie voorkomt een eentonig gevoel en de mysterieuze Peck zorgt voor de nodige spanning. De film biedt humor, drama en de nodige spanning waardoor het een spannende familiefilm is die goed in elkaar zit en zeker de moeite waard is.
