Hype voor een bepaald stuk entertainment kan gevaarlijk zijn. Er kan een moment komen dat je verwachtingen zo hoog zijn, dat iets alleen nog maar kan tegenvallen. Het toneelstuk Hamilton, dat gaat over één van de “founding fathers” van Amerika, is iets waar ik al jaren in diverse podcasts alleen maar lovende verhalen over hoorde. Het toneelstuk was altijd uitverkocht en de prijzen voor een kaartje waren astronomisch. En gezien het onderwerp had ik zo’n m’n bedenkingen. Toen de soundtrack uitkwam heb ik ‘m misschien een keertje opgezet, maar niet m’n volle aandacht gegeven en dat was het. Ik kon me niet voorstellen dat dit toneelstuk echt zo bijzonder was. Toen Hamilton vorige week op Disney+ verscheen moest ik ‘m echter wel zien, om eindelijk dit stuk m’n volle aandacht te geven en voor mezelf een mening te kunnen vormen over deze historische musical. En ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Continue reading
Author Archives: Nostra
Dads (2019) – Recensie
Het was afgelopen zondag vaderdag en Apple pakte die gelegenheid aan om op de Apple TV+ service de documentaire Dads uit te brengen. Een documentaire die, zoals de titel al duidelijk maakt, gaat over het vaderschap. Deze film is geregisseerd door Bryce Dallas Howard en ze laat een groot aantal vaders aan het woord over hun ervaringen met het vaderschap. Dat zijn naast bekende regisseurs en acteurs, zoals Judd Apatow, haar eigen vader Ron Howard, Neil Patrick Harris, Jimmy Fallon, Will Smith, Ken Jeong en Hasan Minhaj, ook vaders uit verschillende landen en diverse situaties. Continue reading
Wiren (2018) – Recensie
Toen ik recent naar de Movieinsiders podcast luisterde, kwam in hun aflevering over Da 5 Bloods ter sprake dat je eigenlijk ook wel een interview moest lezen dat Spike Lee had gegeven over de film. Die zou je extra achtergrond geven, waardoor je de film beter snapt. Uiteraard is het mooi als extra informatie verdieping kan geven, maar zelf ben ik van mening dat je een film moet kunnen zien zonder extra informatie. Een film moet in staat zijn geheel op eigen benen te staan en de kijker alle nodige informatie te geven. Dat kan vervolgens een startpunt zijn om je verder te verdiepen in een onderwerp, maar je moet niet het gevoel hebben dat je dingen mist omdat je de achtergrond niet kent. Datzelfde gevoel bekroop me echter wel bij het bekijken van Wiren, dat (zoals de trailer duidelijk maakt) gebaseerd is op ware gebeurtenissen. Continue reading
Da 5 Bloods (2020) – Recensie
Het aantal films (en daarmee uiteraard het aantal recensies) dat ik de afgelopen maanden heb gekeken blijft maar dalen. En dat is niet omdat er niets te kijken is, integendeel. M’n Netflix lijst is nog steeds enorm en ik blijf er titels aan toevoegen en m’n IMDb lijst van films die ik nog wil zien bestaat uit 379 titels. Toch zoek ik m’n ontsnapping aan realiteit een stuk minder in films. Gedeeltelijk omdat films me steeds minder vaak weten te verbazen en liever anderhalf a twee uur buiten loop in rustige gebieden, dan een nog groter gedeelte van de dag thuis te zitten. Toch was ik wel benieuwd naar de nieuwe film van regisseur Spike Lee. Je kan van zijn films veel vinden, maar ze zijn altijd uniek. Da 5 Bloods is z’n nieuwste en is nu beschikbaar via Netflix. Continue reading
Penoza: The Final Chapter (2019) – Recensie
Penoza was een serie die ik (grotendeels) met veel plezier heb gekeken. Het verhaal van een vrouw die de rol van haar man in de onderwereld overneemt nadat hij vermoord is, was boeiend. Met een sterke cast en een hoop gebeurtenissen in de vijf seizoenen was het voor mij een vast moment in de week om voor de TV te zitten. Het open einde van de serie deed een beetje denken aan The Sopranos, maar ik had er vrede mee. Totdat er bekend werd dat er nog een film zou worden gemaakt.
M’n eerste gevoel was dat dit totaal niet nodig was en ik vroeg me af waarom dit concept nog verder moest worden uitgemolken. Reden voor mij om dan ook niet naar de bioscoop te gaan om ‘m daar te zien. Toen hij echter een aantal weken geleden op VOD stond en ik nog tegoed had gekregen van Pathé voor hun VOD dienst, besloot ik de film dan toch maar te kijken. Ik zou hoogstens twee uur van m’n tijd kwijt zijn. Met extreem lage verwachtingen zette ik “The Final Chapter” op. Wist dit echte slot van Penoza me nog te verrassen? Continue reading
Vraag van de week: Ben jij van plan om na 1 juni weer naar de bioscoop te gaan?
De bioscopen zijn, net zoals vele andere plekken voor entertainment, de afgelopen maanden dicht geweest. Vanaf 1 juni kunnen de bioscoop de deuren weer openen, uiteraard met een aantal beperkingen. Je moet gereserveerd hebben en per voorstelling mogen er maximaal 30 bezoekers zijn, die op voldoende afstand van elkaar zitten. Zelf ben ik voorlopig niet van plan om de bioscoop te bezoeken (zie hiervoor m’n blogpost van gisteren), maar ben benieuwd hoe anderen hier over denken:
Ben jij van plan om na 1 juni weer naar de bioscoop te gaan?
Vaarwel Pathé Unlimited…
We leerden elkaar kennen in januari 2012. M’n passie voor film werd door jou nog meer aangewakkerd dan ooit te voren. Dankzij werd m’n droom uit m’n tienerjaren (toen het tijdens de WK mogelijk was om elke dag voor 1 prijs naar de film te gaan) werkelijkheid. Het was mogelijk om zo vaak als ik wilde de bioscoop te bezoeken. Iets dat ik dan ook zeer regelmatig deed. Het aantal films dat ik op de première datum zag, vaak tijdens de eerste donderdagochtend screening, was enorm. Zelf als ik een maandje wat minder ging dan normaal, bijvoorbeeld omdat de films alleen maar in 3D te zien waren, wist ik dat het wel weer beter zou gaan tussen ons. Toch begon ik al aan het begin van dit jaar te twijfelen of wat we hadden nog langer moesten doorzetten. Ik begon steeds minder te gaan en haalde niet altijd m’n geld er meer uit. Maar toch, diep in me wilde ik nog geen afscheid nemen, want als alle blockbusters zouden komen, zou ik het wel weer goed maken.
Maar alles ging anders. Niet langer kon ik de bioscoop bezoeken, voorzichtigheid was geboden. Het is nu weken en alhoewel het er naar uitziet dat er op 1 juni weer een voorstellingen zullen zijn, met een beperkt aantal personen, is er in realiteit niets aan de risico’s veranderd. En dan is twee uur lang opgesloten zitten in een relatief kleine ruimte met circulerende lucht geen fijn idee. En alhoewel er van alles gedaan wordt om Unlimited aantrekkelijk te houden, waarvoor m’n complimenten, zie ik mezelf de komende maanden geen bioscoop meer bezoeken. Het aantal films dat ik nog niet gezien heb is enorm en de diverse streaming diensten brengen wekelijk genoeg uit om vermaakt te blijven. Het waren een mooie acht jaren, maar helaas was het tijd om er een punt achter te zetten en nam ik de nodige stappen. Pathé Unlimited, het ga je goed. Vaarwel.
Netflix vs. the World (2019) – Recensie
Netflix is een service waarvan de meesten van ons al niet meer voor kunnen stellen dat we het niet hadden. Met z’n grote aanbod van films en een hoop originele series is deze VOD-dienst een vaste bestemming geworden in het dagelijks leven van velen. Toch is de service in Nederland pas sinds 2013 beschikbaar en onstond het bedrijf in 1997. De documentaire kijkt naar deze video on demand gigant en met name hoe het er in is geslaagd om zo succesvol te zijn. Continue reading
Les Misérables (2019) – Recensie
Tijdens de openingsmomenten van de Franse film Les Misérables, waarin je grote menigtes mensen uit hun dak zien tijdens het WK voetbal van 2018, krijg je het met de bril van nu, in een maatschappij waar je er voor zorgt dat er voldoende afstand van elkaar houdt, misschien een beetje benauwd. Uiteraard was dit niet de visie, maar het is bijna vervreemdend om te zien. De titel doet misschien vermoeden dat het hier om een nieuwe versie gaat van het bekende boek van Victor Hugo. Er is geen directe link, maar de gebeurtenissen spelen zich wel af in Montfermeil. Het is de plek waar Hugo z’n boek schreef en regisseur Ladj Ly zijn eigen verhaal vertelt. Continue reading
Beastie Boys Story (2020) – Recensie
Het is een enorme uitdaging om als artiest relevant te blijven. Je hoeft maar te kijken naar het aantal one hit wonders (Big Shaq, PSY etc) die enorme hits hadden, maar er geen blijvende carrière van hebben weten te maken. Zelf grote namen zijn zo goed als hun laatste album en moeten hard hun best blijven doen om relevant te blijven. Als je kijkt naar hip hop is het aantal echte sterren enorm klein. Bekende groepen en artiesten uit de jaren ’80 en ’90 zijn verdwenen of vergeten. Eén van de uitzonderingen daarop waren de Beastie Boys. Een groep die in de jaren ’80 startte als punkgroep, de switch maakten naar hip hop en evolueerden tot muzikanten die maakten wat ze wilden, zelfs als dat geheel instrumentale nummers waren. Nadat Adam Yauch (MCA) in 2012 aan kanker overleed, besloten de overige leden geen muziek meer te maken. Ze brachten eerder een boek uit en nu is er deze, door Spike Jonze geregisseerde, documentaire. Continue reading