De muziekwereld heeft een hoop artiesten die wereldbekend zijn door hun muziek en persoonlijkheid. Artiesten die in hun genres iets bijzonders wisten te maken en daarmee hun stempel wisten te zetten. Denk aan Beyoncé, Justin Timberlake, Eminem, 50 Cent, Cypress Hill en House of Pain. Wat al deze artiesten echter ook gemeen hebben is dat ze allemaal tatoeages hebben van Mister Cartoon. Deze kunstenaar uit Los Angeles was al vanaf jonge leeftijd bezig met tekenen en graffiti. Hij ontwierp T-shirts voor de eigenaren van low-riders. Het was pas jaren later dat hij ook z’n tekeningen op de huid van anderen ging zetten. En aangezien deze mensen wereldbekend waren, maakte hij al snel een naam voor zichzelf. Hij had dat succes mede te danken aan Estevan Oriol, een tourmanager voor Cypress Hill, House of Pain en Funkdoobiest, die als enige begon met het vastleggen van optredens op video en het maken van foto’s. De twee werden hechte vrienden en samen hebben ze de wereld weten te veroveren. Oriol wil met deze documentaire laten zien hoe die reis er uit zag. Continue reading
Author Archives: Nostra
12:01 PM (1990) – Recensie
Toen ik gisteren de zesde afleveringvan de De kijk van Koolhoven keek, waarbij het onderwerp tijdreizen in films was, had ik de hoop dat er nog tijdreisfilms waren die ik nog niet eerder gezien had. Het is een onderwerp dat me altijd enorm geïnteresseerd heeft en keek dan ook uit naar deze aflevering. Er leken geen verrassingen in te zitten, totdat Koolhoven 12:01 PM noemde. Een film die ik niet kende en heel veel gelijkenissen vertoont met een film die drie jaar later heel bekend zou worden, Groundhog Day. Het is volgens Wikipedia zelfs zo dat de originele schrijver van dit verhaal de makers van Groundhog Day aanklaagden voor plagiaat. Een interessant stukje filmgeschiedenis dus en een reden om deze korte film (25 minuten), die zelfs een Oscar-nominatie wist te verdienen, te zien. Continue reading
Bloodshot (2020) – Recensie
Met een aantal uitzonderingen daargelaten (o.a. Boiler Room, Saving Private Ryan) heeft Vin Diesel in z’n carriere voornamelijk in actiefilms gespeeld die je niet al te serieus kan nemen. Denk hierbij aan de XXX films (Diesel als “extreme sports”-super spion), de Riddick films (waarin hij een buitenaardse superheld is) en de Fast en Furious franchise (ook hierin speelt hij een superheld die de meest onmogelijke situaties kan overleven). In Bloodshot, dat gebaseerd is op een serie van Valiant Comics, kruipt hij ook in de rol van een superheld. Levert dat een vermakelijke film op? Continue reading
Onward (2020) – Recensie
De huidige coronacrisis heeft niet alleen het dagelijks leven veranderd, ook de impact op de filmindustrie is enorm. Filmmaatschappijen kunnen geen nieuwe films meer maken en titels die op het punt stonden te worden uitgebracht worden uitgesteld. Andere titels, de films die geen blockbusters zijn, verschijnen zonder de bioscoop (of slechts zeer kort voor de sluiting van bioscopen) op VOD platforms. Eén van die titels is Pixar’s Onward, die recent al in Amerika te huren was, is (zeer waarschijnlijk) komende week al beschikbaar via Disney+. Continue reading
Tiger King: Murder, Mayhem and Madness – Serie recensie
Subculturen zijn soms in staat om je te verrassen. Ik kan me nog een aflevering herinneren van Louis Theroux die over exotische dieren ging en het is onvoorstelbaar dat sommige mensen een tijger zouden willen houden. Toch is dit in Amerika enorm populair. Het is zelfs zo populair dat er alleen in Noord Amerika meer tijgers in gevangenschap leven dan het aantal in het wild. Mike Tyson had 16 jaar lang een Bengaalse tijger, maar zoals de Netflix documentaire Tiger King laat zien, zijn er altijd mensen die nog extremer zijn. Continue reading
One Cut of the Dead (2017) – Recensie
Elk jaar komt er een enorm aantal films uit. Veel zullen nooit veel aandacht krijgen en zal niemand zich meer herinneren. En zelfs als ze aandacht krijgen hoeft dit niet te betekenen dat ze ook daadwerkelijk memorabel zijn. Zelf zie ik af en toe in m’n statistieken van deze site titels van films die geen belletje meer doen rinkelen, terwijl ik er toch over heb geschreven. Pas bij het bekijken van de foto’s weet ik dan pas welke het was. Andersom gebeurt echter ook. Films die ook in een bepaalde jaar uit zijn gekomen, bijna of geen aandacht kregen, maar door de jaren heen toch een naam weten op te bouwen en waar je over blijft horen. Dat is het geval voor de Japanse zombiefilm One Cut of the Dead. Daar bleef ik maar positieve berichten over lezen. Na het kijken van de film is dat helemaal terecht, dit is voor de filmliefhebber genieten. Continue reading
Spenser Confidential (2020) – Recensie
De Netflix exclusive Spenser Confidential is inmiddels al weer de vijfde film op rij die regisseur Peter Berg maakt met hoofdrolspeler Mark Wahlberg. Na het verschrikkelijke Mile 22 en de gedachte in m’n achterhoofd dat over het algemeen Netflix films (een enkele uitzondering daargelaten) tegenvallen, besloot ik deze nieuwe titel toch een kans te geven. Dat had ik niet moeten doen. Continue reading
Not for Resale (2019) – Recensie
De opkomst van het internet en digitalisering heeft een enorme impact gehad op het straatbeeld. Ik kan me nog een tijd herinneren waarin ik wekelijks in een platenwinkel te vinden was om de nieuwste CD’s te kopen en de hoeveelheid geld die ik daar aan uit gaf. Met de komst van MP3’s en de streaming diensten konden deze winkels geen stand meer houden en verdwenen ze. Hetzelfde was ook het geval voor de videotheken. Het was heerlijk om daar flink wat tijd rond te brengen en op zoek te gaan naar films die je zouden verrassen. De enige entertainment winkels die nog bestaan zijn de winkels waar je videogames kan kopen. Maar ook deze laatste dodo lijkt langzaam aan z’n einde te komen met het populairder worden van digitale aankopen op zowel PC als gameconsoles. Not for Resale duikt in deze wereld om te zien waarom de eigenaren de deuren nog niet gesloten hebben en wat hun verwachtingen zijn richting de toekomst. Continue reading
Prison for Profit (2019) – Recensie
Gisteren hoorde ik op het nieuws dat het RIVM vroeger naast advies geven ook zelf vaccins produceerde. Dit was dus een overheidstaak, maar het is een taak die afgestoten is en terecht is gekomen bij bedrijven. Het gevolg: De prijzen van de ontwikkelde vaccins zijn tien keer hoger geworden. Er zijn overheidstaken die je misschien niet af zou willen stoten omdat bedrijven uiteindelijk bestaan om winst te maken, waarbij de sociale taak helaas niet altijd hoog op het lijstje staat. Zoals Prison for Profit laat zien geldt dat ook voor het gevangeniswezen. Continue reading
The Gentlemen (2019) – Recensie
Alhoewel regisseur Guy Ritchie inmiddels al weer meer dan 20 jaar meedraait en verantwoordelijk is voor titels als Aladdin, The Man from U.N.C.L.E., en de Sherlock Holmes films, zijn het z’n eerste twee films die nog steeds m’n favoriet zijn. Lock, Stock and Two Smoking Barrels en Snatch waren heerlijke Britse gangsterfilms die opvielen door hun tempo en humor. Met The Gentlemen keert Ritchie terug naar z’n roots. Continue reading