De Terminator franchise heeft door z’n eerste twee films, die worden gezien als klassiekers, een sterke basis neergezet. Het is echter jammer dat er daarna geen films zijn geweest die hetzelfde nivo wisten te behalen. Zelf heb ik genoten van Genisys, maar niet iedereen had dezelfde mening. Met Dark Fate komt Linda Hamilton weer terug naar deze serie en de vraag is in hoeverre dat iets toevoegt. Is Dark Fate een “return to form”? Continue reading
Ik heb altijd een zwak gehad voor de films van Alfred Hitchcock. Een regisseur die in staat was om gewone mensen in bijzondere situaties te plaatsen en definieerde wat spanning is. Het is een gevoel dat ik ook bij het kijken van Parasite kreeg. De nieuwste film van regisseur Bong Joon-Ho (die eerder onder andere Okja, Snowpiercer, Mother, Memories of Murder and The Host maakte), die net zoals Hitchcock een meester is in het maken van films en de kijker een heerlijk onvoorspelbare film voorschotelt waarbij de spanning steeds hoger wordt opgevoerd totdat het bijna ondraaglijk is. Continue reading
Soms heb je van die combinaties waarvan je initieel niet zou denken dat ze kunnen werken, zoals bijvoorbeeld M&M’s en zoute popcorn. Toch blijkt die mix van zoet en zout heerlijk te zijn. Het bij elkaar gooien van bepaalde ingrediënten kan iets nieuws en verrassends opleveren, maar het kan natuurlijk ook compleet misgaan. Wat er gebeurt als je een kleuterklas en zombies combineert, laat de Australische film Little Monsters zien. Is dat een geslaagde mix? Continue reading
“Movies are the most powerful empathy machine in all the arts. When I go to a great movie I can live somebody else’s life for a while. I can walk in somebody else’s shoes. I can see what it feels like to be a member of a different gender, a different race, a different economic class, to live in a different time, to have a different belief.”
Het zijn de memorabele woorden van Roger Ebert die bij me opkwamen tijdens het kijken naar Gloria Bell. De film gaat over Gloria (Julianne Moore), een vrouw in de vijftig die op zoek is naar datgene wat we allemaal nodig hebben, een connectie met anderen. Haar kinderen zijn het huis uit en naast haar werk heeft ze weinig anders. Ze gaat daarom regelmatig uit om te dansen en ontmoet daar Arnold (John Turturro). Er is een vonk tussen de twee, maar of ze wel in elkaars leven passen is nog maar de vraag. Continue reading
Gewone mensen die in bijzondere situaties terecht komen, kan in films fascinerende resultaten opleveren. En als een film dat goed doet, kan je juist omdat je je als kijker kunt voorstellen dat het jou zou overkomen, kan dat resulteren in een memorabele film. Dat bewees A Simple Plan bijvoorbeeld. Ook in The Fall of the American Empire vindt zo’n scenario plaats, maar is dit ook een goede film? Continue reading
Jesse Eisenberg vind ik persoonlijk een acteur die over het algemeen weinig variatie heeft in het type rollen dat hij speelt. Die zijn vaak van onzekere of onhandige types. Als je dan een acteur heel vaak dat hebt zien doen, kan er een soort moeheid ontstaan. Je hebt simpelweg geen zin meer om weer hetzelfde te zien. Als je naar de trailer van The Art of Self-Defense kijkt zou dat genoeg reden zijn om de film over te slaan. Toch deed ik dat niet en moet ik concluderen dat dit één van m’n favoriete films van het jaar is. Continue reading
De hoeveelheid data die we als mensheid creëren is enorm. Om dat in perspectief te plaatsen: de hoeveelheid data die we de afgelopen twee jaar hebben gemaakt is meer dan alle data die we in de gehele geschiedenis van de mensheid daarvoor maakten. En met zo’n overload aan gegevens wordt het ook steeds moeilijker om de aandacht voor een bepaald onderwerp te krijgen. Als iets in het nieuws is, lijkt de periode waarin dat onderwerp weer vergeten is steeds korter te worden. Toen de Pentagon Papers begin van de jaren ’70 werden gepubliceerd, was de impact daarvan groot en hielden ze het publiek lang bezig. En alhoewel de impact van de Panama Papers in 2015 er zeker was, waarbij een aantal hoge functionarissen in diverse landen hun baan opzegden, kun je niet makkelijk concluderen dat er een fundamentele verandering is geweest wat betreft regelgeving om belastingparadijzen te doen verdwijnen. Regisseur Steven Soderbergh lijkt dat gevoel ook te hebben en probeert met The Laundromat de aandacht nogmaals te vestigen op dit onderwerp. Continue reading
Het science fiction genre is enorm breed, van superfuturistische werelden tot realistische omgevingen waarin alleen suggesties worden gewekt dat er iets bijzonders is. Het is die verscheidenheid waarom het één van m’n favoriete genres is, omdat het echt alle kanten kan opgaan. Ad Astra kiest voor de realistische aanpak en speelt zich in de nabije toekomst af. Continue reading
Met een brede smaak in films, sta ik open om regelmatig titels uit andere landen te proberen om m’n kennis te verbreden en mogelijk nieuwe ontdekkingen te doen van iets waar ik meer van wil. Uiteraard zijn er bepaalde films die over het algemeen worden gezien als klassiekers, die in staat zijn om impact te hebben. Films die de tand des tijds hebben doorstaan en niet zijn vergeten. Als je de vergelijking maakt met kunst, dan zijn het de schilderijen en beelden die iedereen kent zoals de Mona Lisa (Leonardo Da Vinci), de sterrennacht (Vincent van Gogh) of de schepping van Adam (Michelangelo).
Vorige week draaide Stalker, van Andrei Tarkovsky, in de bioscoop. Een veelgeprezen science fiction arthouse film. Het gaat over een personage, die de een “Stalker” wordt genoemd, die mens door de “Zone” gidst. In dit gebied, dat mogelijk door buitenaardse wezens in bezocht, gelden de normale natuurwetten niet meer en kan één verkeerde stap je einde betekenen. Het doel is om in dat gebied een kamer te bereiken, die iedereen die er komt hun diepste wensen uit kan laten komen. Uiteraard een boeiend uitgangspunt, maar de film zelf wist me te weinig te boeien en was zo traag dat ik zeker twee keer in slaap ben gevallen (de voorstelling was midden op de dag). Nu zijn er genoeg andere trage films die ik heb gezien, waarbij dit niet het geval was en waar ik van heb kunnen genieten, maar wat was hier dan de oorzaak? Continue reading
Bulgarije is een land waar ik maar heel weinig van af weet, maar ik was heel erg benieuwd naar de mozaïekfilm Posoki vanwege het feit dat het draaide om een aantal taxichauffeurs in de hoofdstad Sofia. In een aantal korte verhalen, die losjes aan elkaar gelinkt zijn, ben je getuige van hun ervaringen met klanten gedurende een dag en nacht. En vanwege de onderwerpen die aan bod komen, leer je wat meer over het land en de problemen die zich er afspelen. Continue reading