De nieuwe reeks Planet of the Apes films, die in 2011 begon is één van de betere franchises van de afgelopen jaren. Dankzij verbluffende special effects en sterke verhalen waren Rise en Dawn een waar genot om te kijken. Met War for the Planet of the Apes komt er (voorlopig?) een einde aan de trilogie. Weet dit derde deel het geheel net zo sterk af te sluiten als het is begonnen? Lees verder
Toen ik aan het begin van het jaar The Towering Inferno als blindspot film koos, kon ik niet weten dat de uitspraak van Steve McQueen aan het einde van de film (helaas) meer dan veertig jaar later nog steeds relevant zijn met de recente gebeurtenissen in Grenfell Tower. “You know, we were lucky tonight. Body count’s less than 200. You know, one of these days, you’re gonna kill 10,000 in one of these firetraps, and I’m gonna keep eating smoke and bringing out bodies until somebody asks us… how to build them.”
De bouw van het World Trade Center in de jaren zeventig inspireerde een aantal schrijvers (Richard Martin Stern, Thomas N. Scortia en Frank M. Robinson) om verhalen te schrijven over de gevaren van zulke hoge gebouwen in het geval van een brand. Het resultaat waren de boeken “The Tower” en “The Glass Inferno”. Na het succes van de rampenfilm The Poseidon Adventure wilden de studio’s er meer maken en gingen op zoek naar materiaal om te verfilmen. Warner Bros kocht de rechten voor The Tower, 20th Century Fox voor The Glass Inferno. Het zou betekenen dat er twee verschillende films met hetzelfde onderwerp zouden worden uitgebracht. De studio’s besloten te gaan onderhandelen en dat resulteerde in de eerste samenwerking tussen twee grote studio’s en een film die volgestopt zit met de bekendste acteurs van die tijd waaronder Steve McQueen, Paul Newman, William Holden, Faye Dunaway, Fred Astaire en Richard Chamberlain. Lees verder
Toen bekend werd dat na Tobey Maguire en Andrew Garfield weer een andere acteur in de huid van Spider-Man zou kruipen zaten velen daar niet op te wachten. Met Andrew Garfield kregen we opnieuw een “origin” story te zien en was het nu echt nodig het allemaal nog een keer te doen? Maar de vertolking van Tom Holland in Captain America: Civil War was verfrissend en smaakte naar meer. Het was tof hoe hij onder de hoede van Tony Stark werd genomen en daarnaast zich compleet als een fanboy gedraagde toen hij de Avengers ontmoette. Het is bijzonder dat Spider-Man: Homecoming zo snel na die film is uitgebracht en ook nog eens goed aansluit. Werkt Holland’s vertaling van de “wegslinger” ook zo goed in een film van meer dan twee uur? Lees verder
Ronin Suirai Tantei, ook wel bekend als Top Knot Detective buiten Japan was een serie tijdens de jaren tachtig, waarin Takashi Takamoto de hoofdrol speelde. Daarnaast schreef en regisseerde hij het geheel ook. In deze documentaire komen diverse mensen aan het woord die bij de serie betrokken waren en zie je oud VHS-materieel van de show die vanwege controverse rondom Takamoto door het productiebedrijf vernietigd is. Tenminste, dat is wat deze film je wil laten geloven. Lees verder
Misschien begin ik langzaam als een kapotte plaat te klinken, maar de Zuid-Koreaanse cinema biedt wat mij betreft al jaren de meest interessante en onvoorspelbare films. Een keiharde actiefilm kan ook vele humor hebben of de held uit de film blijkt opeens toch misschien niet te zijn wie je dacht. De regisseur van The Wailing, Na Hong-jin, maakte eerder al het spannende en donkere The Chaser en The Yellow Sea, waarbij een in schulden geraakte taxichauffeur de kans krijgt om van zijn schulden af te komen door een moord te plegen wist ook de adrenaline flink te laten pompen. The Wailing is hier geen uitzondering op en is een ware carrousel aan emoties (en genres). Lees verder
Regisseur Neill Blomkamp wist in 2009 met District 9 indruk te maken. Met een geschat budget van “slechts” 30 miljoen zette hij een science fiction film met veel special effects neer, waardoor er ook vanuit Hollywood interesse was. Z’n twee volgende films, Elysium en Chappie (waar ik persoonlijk erg van heb kunnen genieten) werden over het algemeen niet positief ontvangen. Niet al te lang geleden liet Blomkamp weer van zich horen en presenteerde Oats Studios, waarmee hij experimentele korte films wil maken. De eerste film is de “alien invasion” short Rakka, die op YouTube beschikbaar is. Lees verder
Terwijl Marvel Studios bijna achter elkaar records blijft breken en successen blijft behalen met hun superhelden films, wil het voor hun grootste concurrent DC op filmgebied niet zo goed lukken. Sinds de Batman films van Christopher Nolan hebben hun nieuwste titels bijna allemaal negatieve scores gehaald op Rotten Tomatoes en lijkt het opzetten van hun eigen “DC Cinematic Universe” maar niet te lukken. Alhoewel Wonder Woman (gespeeld door Gal Gadot) al te zien was in Batman v Superman, was het tijd voor haar “origin story”. Slaagt DC er met deze superheld er eindelijk in om de negatieve spiraal te doorbreken? Lees verder
Het binnenlopen van een film, zonder dat je er iets van weet, zorgt er voor dat je van tevoren eigenlijk geen verwachtingen hebt bij datgene wat je zal gaan zien. Je reageert puur op wat je voorgeschoteld krijgt en hebt totaal geen idee welke richting het allemaal zal opgaan. Voor mij was dit het geval met Free Fire. De poster zag er niet bijzonder uit en de reden dat ik de film wilde zien waren de namen van de acteurs en actrices die er in speelden: Sharlto Copley, Cillian Murphy, Armie Hammer en Brie Larson. Ik had geen idee dat de film geregisseerd was door Ben Wheatley (High Rise, Sightseers, Kill List). Was dit uiteindelijk een prettige verrassing? Lees verder
Matt Damon is één van die acteurs waar ik eigenlijk alle films waarin hij speelt automatisch kijk. Over het algemeen staat zijn verschijning garant voor een film die de moeite waard is. Toen de film in de bioscoop draaide zag ik ‘m echter niet, simpelweg omdat de poster me niet aansprak. Nu The Great Wall beschikbaar is op DVD was het tijd om ‘m te zien. Werkt Matt Damon in het China van rond het jaar 1000? Lees verder
De originele Alien-franchise is een lange tijd een onbekende reeks in m’n filmkennis geweest. Alhoewel ik de prachtige DVD-set van een Xenomorph-kop met daarin de discs al in 2006 kocht, zag ik de films pas vier jaar later voor het eerst. De eerste film maakte enorme indruk door de sublieme opbouw waarbij je constant in spanning werd gehouden en je de angst van de bemanning voelde. Het vervolg was compleet anders en ook erg goed, maar het was de eerste film die een speciale plek in m’n hart veroverde. Deel 3 en 4 wisten geen blijvende indruk achter te laten en het zou tot 2012 duren (laten we Alien vs Predator maar even vergeten) voordat er weer een nieuwe Alien film kwam in de vorm van Prometheus. Alhoewel velen de film slecht vonden, was ik zelf enorm van de film vanwege de zoektocht die het startte. Waar komen we als mensen vandaan? Dat was de vraag waar de crew van de Prometheus een antwoord naar zocht en alhoewel dat er onvoldoende kwam had ik de hoop dat Alien: Covenant wel met dat antwoord zou komen. Continue reading