In Suicide Squad wist Margot Robbie met haar vertolking van Harley Quinn de show te stelen. Het verbaast dan ook niet dat DC besloot het karakter een eigen film te geven. Want ondanks de titel, die verwijst naar een groep vrouwelijke superhelden die misdaad bestrijden (en ook in de film voorkomen), is de focus vooral op haar. Levert dat een leuke film op? Continue reading
Dat oorlog hel is, is natuurlijk niets nieuws. We zien het bijna dagelijks op het journaal en ook oorlogsfilms en series tonen de verschrikkingen. Of dat nu Vietnam of de tweede wereldoorlog is. De afgelopen jaren is ook de eerste wereldoorlog weer wat meer het onderwerp of een onderdeel van films. Zo speelde Wonder Woman zich gedeeltelijk in deze setting af en slaagde Peter Jackson er vorig jaar op indrukwekkende wijze in om de bestaande schokkerige zwart-wit beelden om te toveren tot een vloeiend, ingekleurd en ingesproken document over hoe het leven van de soldaten in de loopgravenoorlog er uit zag. En met 1917 brengt regisseur Sam Mendes de eerste wereldoorlog op een manier naar het grote doek zoals dat nog niet eerder gedaan is. Continue reading
Wat doe je na een gezellig oud en nieuw? In mijn geval was dat op nieuwjaarsdag met z’n allen naar de bioscoop te gaan om een leuke familiefilm te bekijken. De tv-reclames maakten duidelijk dat Spionnengeheimen de nodige humor bevatte, maar is het eindproduct ook geslaagd? Continue reading
Het duurde meer dan 40 jaar (!), maar vanaf deze week draait het laatste deel van de derde Star Wars trilogie in de bioscopen. Een deel dat waar veel op rust, want het is de afsluiter. Dit is een filmreeks die de kijkers vanaf 1977 in z’n greep hield, waarbij de prequels velen de angst gaven dat drie films genoeg was en waarin de nieuwe trilogie zichzelf moest bewijzen en dat met de eerste twee delen, The Force Awakens en The Last Jedi deed. J.J.Abrams schoof na Rian Johnson weer in de schrijvers- en regisseursstoel. Weet hij dit saga tot een bevredigend einde te brengen? Continue reading
De Terminator franchise heeft door z’n eerste twee films, die worden gezien als klassiekers, een sterke basis neergezet. Het is echter jammer dat er daarna geen films zijn geweest die hetzelfde nivo wisten te behalen. Zelf heb ik genoten van Genisys, maar niet iedereen had dezelfde mening. Met Dark Fate komt Linda Hamilton weer terug naar deze serie en de vraag is in hoeverre dat iets toevoegt. Is Dark Fate een “return to form”? Continue reading
Soms heb je van die combinaties waarvan je initieel niet zou denken dat ze kunnen werken, zoals bijvoorbeeld M&M’s en zoute popcorn. Toch blijkt die mix van zoet en zout heerlijk te zijn. Het bij elkaar gooien van bepaalde ingrediënten kan iets nieuws en verrassends opleveren, maar het kan natuurlijk ook compleet misgaan. Wat er gebeurt als je een kleuterklas en zombies combineert, laat de Australische film Little Monsters zien. Is dat een geslaagde mix? Continue reading
Het science fiction genre is enorm breed, van superfuturistische werelden tot realistische omgevingen waarin alleen suggesties worden gewekt dat er iets bijzonders is. Het is die verscheidenheid waarom het één van m’n favoriete genres is, omdat het echt alle kanten kan opgaan. Ad Astra kiest voor de realistische aanpak en speelt zich in de nabije toekomst af. Continue reading
Er zijn af en toe nieuwe ontwikkelingen binnen de film, die mogelijk ingrijpende gevolgen kunnen hebben op het medium. Denk bijvoorbeeld aan de introductie van geluid, kleur en CGI. Toch blijven filmmakers zoeken naar nieuwe technische verbetering om de ervaring nog verder te pushen. Een als filmkijker ben ik altijd benieuwd of iets mogelijk een volgende stap kan betekenen. James Cameron maakte eerder al bekend dat de volgende Avatar films gebruik zouden maken van een hogere framerate. Huidige films worden getoond in 24 beelden per seconde (24fps) en velen vinden dat de look van film.
Die snelheid stamt nog uit de tijd dat een cameraman met de hand de film door de camera moest draaien en die snelheid te doen was. Het resultaat is een bewegend beeld dat eigenlijk schokkerig is en niet aanvoelt als wat je ogen in het echte leven zien. Een hogere framerate benaderd de werkelijkheid meer, maar wat is de impact daarvan op de film beleving? Met The Hobbit trilogie konden bioscoopbezoekers dat een aantal jaar geleden ervaren. De films werden vertoond in 48fps en dat dubbel aantal beelden verdeelde bezoekers. Sommigen vonden het aanvoelen alsof je naar een soap zat te kijken, waarbij kostuums er niet echt uitzagen. Anderen (waaronder ik zelf) zagen juist de voordelen. Je bent namelijk in staat actie veel beter te volgen omdat het vloeiend is.
Regisseur Ang Lee maakte eerder Billy Lynn’s Long Halftime Walk en schoot het in 3D en 120fps. Die film was hier niet te zien in dat formaat. Z’n nieuwste film Gemini Man echter wel als je even goed onderzoek doet. Alhoewel de IMAX zalen de film in een hogere framerate tonen, beperken die zich slechts in 60fps. Wil je het in 120fps zien, dan zijn de Dolby Cinema zalen de enige optie. Vanochtend bezocht ik de film in zo’n zaal om dit nieuwe formaat met eigen ogen te zien. Continue reading
Aan het einde van m’n Jurassic World: Fallen Kingdom schreef ik dat “het idee van het einde interessant zou kunnen zijn, maar ik hoop dat de schrijvers van het (waarschijnlijk onvermijdelijke) vervolg betere ideeën verzinnen”. Bij dat einde werd getoond hoe dino’s nu overal te vinden waren, maar wat zou er dan gebeuren? Dat is wat deze Jurassic World short, geregisseerd door Colin Trevorrow, laat zien. Worden hier goede ideeën getoond? Continue reading
Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw is een lange film, die misschien wel het beste te beschrijven is als een Looney Tunes/Transformers/superhelden allegaartje waarin toevallig twee karakters zitten die ook deel uitmaken van de Fast & Furious films. Nu waren er diverse momenten in eerdere films in deze franchise die het niet zou nauw namen met zoiets als de realiteit (bv. een auto die tussen wolkenkrabbers springt), maar gaat het in deze spinoff misschien te ver? Continue reading