Als filmliefhebber worden we dit jaar verwend als het gaat om animatiefilms en specifiek die van Disney. Eerder dit jaar werden we al getrakteerd op het heerlijke Zootropolis, die een wereld neer wist te zetten waar je graag meer tijd in wilde doorbrengen, en nu brengen ze in hetzelfde jaar een tweede animatiefilm uit, Vaiana (die in Amerika Moana wordt genoemd, maar in verband met rechten hernoemd moest worden). Haalt deze hetzelfde nivo van Zootropolis? Lees verder
Stilte in een film kan krachtig zijn en is een belangrijke tool in de gereedschapskist van een filmmaker. Momenten van rust kunnen spanning opbouwen, maar zijn ook in staat om emotie uit te drukken. Het meest emotionele deel van bijvoorbeeld Wall E was het eerste gedeelte waarin niet gesproken werd. Hetzelfde was het geval in Up, ook gemaakt door Pixar. Ik schreef wel eens eerder dat ik deze studio, samen met Studio Ghibli voor getekende animatie zie als de absolute top. Studio’s die films maken die niet alleen kinderen raken, maar een diepgang bezitten die ook oudere kijkers aanspreekt. Helaas is de toekomst van Ghibli zeer onzeker. De oprichters zijn met pensioen (alhoewel er één tijdelijk terugkeert) en is het onzeker of er nog iets uit zal komen. Toch was ik blij om te horen dat The Red Turtle door hen zou worden uitgebracht, want het is een studio met een naam. Dat het een film die niet in Japan gemaakt is, is helemaal bijzonder. Continue reading
De promotie van deze film begon al vroeg in het jaar toen Justin Timberlake zijn opwachting maakte bij het Eurovisie Songfestival en zijn nummer “Can’t Stop the Feeling” ten gehore bracht (en tijdens de introductie het niet kon nalaten ook de titel van de film te noemen). Het nummer was één van de grote hits deze zomer, maar de vraag was of deze film net zo aanstekelijk zou zijn. Lees verder
Er zijn regelmatig films waarbij m’n verwachtingen enorm laag zijn. Meestal zijn dat ook films die ik vermijd en misschien eens een keertje bekijk als ze uit zijn op DVD/VOD. Storks was daar eentje van en het is er eentje die ook niet echt gemarket is. Maar het is herfstvakantie en als je kinderen hebt dan hoort een bezoekje aan de bioscoop erbij en de keuze van de jongste was op deze film gevallen (overigens verbaasde ik me over het enorm aantal kinderfilms dat deze week geprogrammeerd zijn, inclusief alle zomerfilms die al eerder verdwenen waren uit de zalen). Ik hoopte, net als een bezoek aan de tandarts, dat het een pijnloze zit zou zijn. Ik had echter niet verwacht dat ik zo van deze film zou genieten. Lees verder
Hoeveel ouders zullen de komende weken nietsvermoedend met hun kinderen naar Sausage Party gaan? Ik hoop dat de bioscopen waar de film draait personeel bij de deur hebben staan die er voor zorgt dat de classificering van 16 jaar strikt wordt nageleefd, want anders zullen er waarschijnlijk veel getraumatiseerde kinderen met boze ouders bij hen aankloppen. Want ook al is dit een tekenfilm, het is er echt eentje voor volwassenen. Eentje met grof taalgebruik, sex en vele “schokkende” momenten. Lees verder
Ice Age van Blue Skies Studios is in sommige opzichten een beetje te vergelijken met Carl Douglas. Deze artiest scoorde in 1974 een hit met het nummer Kung Fu Fighting. Hij bleef vervolgens nummers met hetzelfde thema maken in de hoop om de magie van het origineel te evenaren. Een aantal jaar geleden zag ik een documentaire waarin hij zelfs van het origineel nog allerlei remixes maakte om nog te teren op zijn moment uit de popgeschiedenis. Als je kijkt naar Ice Age, dan was de eerste film een succes op zowel financieel als kritisch vlak. En alhoewel de vervolgen nog steeds genoeg geld opleverden vertelt de Rotten Tomatoes score een heel ander verhaal over hoe het door de critici ontvangen werd. Het origineel had nog een score van 77%, maar de drie vervolgen erna scoorden respectievelijk 57%, 45% en 37%. Nu heeft Blue Skies naast Ice Age natuurlijk ook nog andere films gemaakt zoals Rio, Epic en de Peanuts film, maar zouden ze er niet verstandig doen de realiteit onder ogen te zien en deze prehistorische dieren te laten uitsterven? Lees verder
Toen ik hoorde dat er een vervolg zou komen op Finding Nemo was ik niet meteen enthousiast. De originele film is namelijk één van de beste van Pixar en het verhaal, van een vadervis die op zoek gaat naar z’n zoon, was origineel uitgewerkt. De onderwaterwereld was interessant, de film had een sterke emotionele lading en veel memorabele karakters. Met de titel Findin Dory was ik dan ook bang dat er nu ongeveer hetzelfde zou gebeuren en dat dit een zwak kopie zou worden. Maar Pixar heeft eerder met de Toy Story vervolgen bewezen dat ze in staat zijn om hetzelfde (hoge) nivo vast te houden. Lukt dat met Finding Dory ook? Lees verder
M’n verwachtingen van tevoren over Warcraft waren niet al te hoog gespannen. De paar foto’s die ik van de film zag spraken me niet echt aan en omdat de film gebaseerd is op een game was dat ook een minpunt. Het genre van gamefilms heeft nog niet echt producten opgeleverd die het publiek wisten te verbazen. Toch had ik een sprankje hoop vanwege de regisseur, Duncan Jones, die eerder verantwoordelijk was voor het indrukwekkende Moon. Zou hij wel in staat zijn om een kwaliteitsfilm op te leveren? Lees verder
Alhoewel ik al jaren geen trailers meer kijk, weet ik met zekerheid dat net voordat deze film uitkwam ik de trailer meerdere malen heb gezien. Het was de vijfde film van Pixar en na indruk te maken met de technologie die het bedrijf gebruikte voor de vacht van de monster in Monsters Inc, was de eerste blik op de wereld van Finding Nemo eentje die m’n mond deed openvallen. In 2003 waren computer graphics al redelijk ontwikkeld, maar nog niet op het nivo van nu en wat Pixar hier liet zien in de trailer was pionierswerk. Met de release van het vervolg, Finding Dory, later dit jaar (en de beschikbaarheid van de film op Netflix) was het dus tijd om deze heerlijke animatiefilm nog eens te bekijken. Lees verder
Op animatiegebied ontkom je bijna niet aan films over of pratende dieren en prinsessen. Daar hoeft in principe niets mis mee te zijn (het recente Zootropolis is daar een goed voorbeeld van), maar daardoor krijg ik toch het gevoel dat er soms te weinig onderscheidend vermogen is binnen het genre. Het was dan ook verfrissend om te zien dat Phantom Boy het anders doet, met ook nog eens een hoop originaliteit. Lees verder