Als je De Filmkijker al wat langer bezoekt dan weet dat ik regelmatig aandacht besteed aan documentaires. Naar mijn mening is het een filmgenre dat over het algemeen te weinig aandacht krijgt. Onterecht, want want het is één van de meest veelzijdige genres en er zijn diverse redenen om documentaires te zien. Dit zijn wat mij betreft de vijf belangrijkste. Lees verder
Dat de mens de afgelopen eeuw veel impact heeft gehad op de natuur en het klimaat wordt nog maar door weinig mensen in twijfel getrokken. De ijskappen smelten en omdat de wereldbevolking blijft groeien betekent dat ook dat er minder plek is voor dieren om te leven en er bijvoorbeeld een grotere vraag is naar vis. De gevolgen hiervan laten zich raden: Steeds meer diersoorten sterven uit en worden bedreigd. Heel vaak is de oorzaak hiervan economisch en de documentaire Racing Extinction probeert duidelijk te maken wat de realiteit is waar we ons op het moment bevinden. Lees verder
Maak jij je zorgen over onze veranderende wereld? En dan bedoel ik niet de stroom vluchtelingen die een veiliger bestaan opzoeken of extremisten die onze maatschappij anders zouden willen zien. Nee, ik bedoel op het vlak van het klimaat. Het is een onderwerp waar we de afgelopen jaren constant op gewezen worden en ik kan me voorstellen dat er sommige mensen zijn die murw zijn geworden voor deze boodschap. Ja, het klimaat verandert en ja je kan er zelf wat aan doen, maar heeft dat nu echt zo’n impact? De interesse is er misschien wel, maar aan het einde van de dag stemmen de meeste mensen uiteindelijk toch met hun portemonnee.
Als groene stroom goedkoper is dan zijn ze bereid om de stap te maken, als elektrische auto’s minder bijtelling hebben dan rijden we er graag in. Maar wat als je de echte prijzen zou moeten betalen voor gesubsidieerde producten? Dan verdwijnt dat idealisme vaak al snel. Toen Mélanie Laurent (Inglourious Bastards, Beginners) een kind kreeg begon ze zich ook zorgen te maken over de wereld waarin haar kind zou opgroeien. Hoe zou de wereld er over tientallen jaren uitzien en als die wereld onleefbaar zal zijn, kunnen we daar nu nog iets aan doen? Samen met Cyril Dion probeert ze die vraag in deze documentaire te beantwoorden. Lees verder
De filmwereld heeft z’n celebrities. Niet alleen acteurs/actrices, maar ook veel filmliefhebbers zullen in staat zijn een aantal bekende regisseurs te noemen. Als je vervolgens de vraag stelt om bekende documentairemakers te noemen is de kans klein dat er veel namen genoemd zullen worden. Toch zijn deze er toch echt wel. Regisseurs als Werner Herzog, Errol Morris, Morgan Spurlock en Louis Theroux zijn daar voorbeelden van en natuurlijk ook de man achter Where to Invade Next, Michael Moore. Lees verder
Eind vorig jaar nadat een tante die dag op bezoek bij ons geweest was, kregen we aan het einde van de avond een telefoontje. Die tante klaagde in de avond over hoofdpijn en terwijl ze thuis rondliep viel ze plotseling. De ambulance werd gebeld en ze bleek een hersenbloeding te hebben. Om de rest van de familie te ondersteunen besloten we naar het ziekenhuis te gaan en te wachten terwijl de artsen hun best deden om haar te redden. Het waren zenuwslopende uren waarbij er alles door je hoofd schiet. Wanneer de operatie lukt, hoe lang zal het duren voordat ze wakker worden en als dat gebeurt zal die persoon dan nog steeds hetzelfde zijn. Is er schade waardoor bepaalde dingen niet meer kunnen? Het was een vreemde gewaarwording en alhoewel de operatie slaagde duurde het enkele dagen voordat we wisten hoe het echt met haar ging. Uiteindelijk herstelde ze zich goed (wel met beperkt impact op haar geheugen), maar als je zoiets van dichtbij meemaakt dan realiseer je je dat zoiets bij iedereen onverwachts kan gebeuren. Ik was dan ook erg benieuwd naar deze documentaire die pas op Netflix verschenen is. Lees verder
De Golden Gate brug in San Francisco is misschien wel de meest bekende brug ter wereld. Het iconische bouwwerk komt in heel veel films voor, maar is in die films ook heel vaak door allerlei oorzaken verwoest (tsunami’s, monsters etcetera). In het echt ziet de brug er erg indrukwekkend uit en zelf heb ik er ook over heengereden, zowel met een auto als op een fiets (en dat moment blijft me bij om juist daar de ketting losging). Maar ondanks de status van de brug en z’n prachtige omgeving is het ook de plek waar elk jaar mensen besluiten er van af te springen om een einde aan hun leven te maken. Lees verder
Afgaande op bovenstaande foto zou je kunnen denken dat Netflix nu ook begonnen is met het aanbieden van kookprogramma’s, maar dat is niet het geval. Na het succes van de mooie serie Chef’s Table, dat zich focuste op diverse top chefs overal in de wereld, is er nu Cooked. Deze vierdelige documentaire serie is gemaakt door schrijver Michael Pollan en filmmaker Alex Gibney (Steve Jobs: The Man in the Machine, The Armstrong Lie, Going Clear: Scientology and the Prison of Belief) en gaat niet over restaurants, topchefs of een bepaalde manier van koken. Het draait om voedsel in relatie tot de elementen vuur, lucht, water en aarde en het effect dat die hebben op onze dagelijkse maaltijd. lees verder
Als je als politiemacht te maken hebt met veel geweld en dat bij arrestaties regelmatig door politiemensen aan den lijve ondervonden wordt, dan sta je open voor middelen die er voor zorgen dat je het gevaar neutraliseert. Natuurlijk zijn wapens effectief, maar de risico’s ervan zijn groot, pepperspray kan werken, maar niet iedere persoon laat zich er door tegenhouden. Als je dan hoort over de taser, een apparaat dat de aanvaller meteen op de grond krijgt en waar verder geen risico’s aan kleven, dan ontvang je dat product met open armen.
Het betekende voor het enige bedrijf ter wereld dat tasers produceert, Taser International, een snelle groei, met een groot aantal politiemachten in verschillende steden en landen. Maar zijn die tasers daadwerkelijk zo veilig als het bedrijf beweert? Lees verder
Binnen de kunstwereld zijn de meestervervalsers de meest interessante personen, niet omdat ze er vaak zoveel geld aan verdienen en er in slagen om diverse experts om de tuin te leiden, maar simpelweg omdat ze in staat zijn de stijl van diverse andere kunstenaars eigen te maken en soms zelfs beter werk te produceren. Wolfgang Beltracchi is daar een voorbeeld van, een zeer rationele man die min of meer door de liefde voor kunst van z’n vader in dat wereldje rolde en er door de jaren heen achterkwam dat hij veel geld kon verdienen als hij schilderijen aanpaste en later vervalste. Het leverde hem miljoenen op, maar uiteindelijk ook een gevangenisstraf. Lees verder
Hoeveel balans heb jij in je leven? Heb je het gevoel dat je voldoende tijd en aandacht kan geven aan zowel je werk/studie als aan de zaken daarbuiten zoals familie, vrienden en hobby’s? Als ik naar mezelf kijk denk ik die balans wel te hebben gevonden. Die balans komt natuurlijk met wat compromissen. Zou deze blog bijvoorbeeld beter kunnen zijn? Ja, ik zou veel meer tijd aan het schrijven van recensies willen besteden zodat de kwaliteit omhoog gaat, meer artikelen willen schrijven en noem maar op. Maar ik heb een bewuste keuze gemaakt om de hoeveelheid tijd die ik er aan besteed te beperken tot een nivo waar ik nog steeds voldoening krijg, ook al zit ik dan misschien niet op het hoogst bereikbare nivo.
Dat is anders voor chef Curtis Duffy, die leeft voor het koken. Hij werkte voor hooggewaardeerde chef Charlie Trotter, hij was “chef de cuisine” bij het drie Michelin sterren restaurant Alinea, ging daarna bij Avenues werken en bezorgde het restaurant twee Michelin sterren. Toch voelde hij zich bij dat restaurant beperkt. De keuken was te klein en er waren constant uitdagingen doordat er te weinig personeel en bestek was. Hij neemt het besluit om z’n eigen restaurant, Grace, in Chicago te openen op een moment waarop het op persoonlijk vlak niet erg goed gaat. Lees verder